Dezelfde maar dan anders
Misschien kan ik dat verduidelijken vanuit mijn eigen ervaring. Toen ik zelf in juli 1981 voor het eerst in Paray-le-Monial kwam, beleefde ik daar - ik noem het maar - een gevoel van verdieping, waardoor mijn band met de Heer meer levend werd dan al die jaren daarvoor. Na mijn thuiskomst in mijn parochie in Udenhout, kreeg ik met name van een groep jongeren te horen: ‘wat is er met jou gebeurd? Je bent anders dan eerst,’ - Er werd verontschuldigend aan toegevoegd, ‘ je was ons van tevoren ook goed....hoor.’ Deze ervaring beschrijf ik dus om te laten zien dat de genade van het geloof werkelijk wat met mensen doet. Deze verandering is zichtbaar voor anderen, er is echt wat gebeurd met je, maar je blijft verder toch, gelukkig maar, dezelfde. Je blijft dezelfde, maar toch kun je ook tegelijk zeggen, zonder een last waaronder je misschien gebukt ging. Sophie kon na haar ontmoeting met de Heer zeggen: 'Ik ben Sophie, maar zonder dat verdriet, zonder al dat opgekropte en geslotene van vele jaren.'
sophie kan zelf wat er veranderde met haar ook niet verklaren anders dan met haar geloof. Ze was altijd al een gedoopte, zelfs een die via de scholen ook de nodige vorming en achtergronden aangereikt kreeg omtrent het katholieke geloof, maar het was nu ‘echter’, het was dieper geworden.
Ook ben je met tot geloof komen niet af van al je problemen, je bent niet verlost van verleidingen, van zwakheiden of noem maar op. Sophie ging na haar ervaringen in Paray-le-Monial met haar vele gaven gewoon aan de slag, allereerst met studeren. Intussen werd ze ondersteund door haar gelovige vrienden en vriendinnen.... en thuis komen was een feest geworden. (Zie verder voor het verhaal over haar thuiskomst bij haar ouders.) Sophie is nu getrouwd en heeft haar eigen gezin, eerst heeft ze in Duitsland gewoond en nu is ze weer terug ergens in Oostenrijk. Door werk, door haar huwelijk niet te vergeten en door verhuizingen van ons beiden zijn we het contact wat kwijtgeraakt, maar je ziet hoe ze nog voortleeft in mijn gedachten. Ik denk aan haar in mijn gebed, ik ben de lieve Heer vooral dankbaar dat ik van terzijde een tijdje mee mocht gaan met haar leven met de Heer.