A-30/04/2017 - 3e zondag van Pasen

 

 

“ Zij drongen bij Hem aan:

‘ Blijf bij ons, want het wordt al avond

en de dag loopt ten einde.’”…..

( Lc.24:29 )

 

 

WELKOM

 

Goed dat we juist vandaag zo bij elkaar kunnen en willen zijn…..Welkom, ja je hoort erbij, en dat moet geen sleur worden dat we dat zeggen…En ik denk , dat wat de lieve Heer ons vandaag wil zeggen moge diep bij ieder kunnen binnenkomen. Ja, het met alles van ons mensen…we zeggen goede dag, en menen het wel, maar och het hoort erbij, en zelfs ook als we gaan bidden, zullen onze woorden goed bedoeld zijn, maar hoeveel zeggen we terwijl heel andere dingen in ons opkomen.

Hetzelfde met het verhaal van het evangelie…en toch, sinds 1981 heb ik dat verhaal heel anders gaan aanvoelen en zien, ook naar mezelf toe….om het zo maar vast te zeggen: Hij loopt met mij, moet ons mee, en Hij luistert naar  alles wat in ons omgaat……Eindeloos geduld heeft Hij……

Ja, je hebt Iemand altijd die bij je is, nog meer als een bewaarengel….Mogen we hem nog beter leren kennen, de Zoon van God.

Daarom beginnen we als altijd met Hem te vragen om vergeving van alles wat niet goed was, en wat we van onszelf niet zien, en dat we Hem vergeten hebben….

 

HOMILIE

 

 

Beste mede-gelovigen,  in het verhaal van die twee mannen kunnen we ontdekken, dat ze door het leven gaan met problemen….waar is Jezus, en sommigen vrouwen zeiden vanmorgen dat zijn graf leeg was, en dat een engel hun verschenen is…… Ze zijn in Jeruzalem gebleven om zaterdags het grote Joodse Paasfeest te vieren, en nu op zondagmorgen gaan ze naar huis, naar Emmaüs, elf kilometer te voet….Ze zijn teleurgesteld…hebben gezien wat en hoe Jezus deed met de mensen, wat Hij uitlegde over geloof en vooral de liefde van God….en ze dachten: hij is de Messias, de verlosser, Hij komt ons bevrijden van de Romeinen, die de bezetters zijn van hun land. Ze zien het, nu Jezus dood is, het niet meer zitten:…..Al lopende de 11 kilometer is er genoeg om eindeloos samen over te praten, over alles, en hoe Hij toch was, attent, bezorgd, klaar voor iedereen….

 

En wij……gelovigen van nu…..We zijn op weg door ons leven , en als we er zelf niet zo triest over praten, om ons heen hoor je voortdurend hoe mensen praten, dat voor de meeste mensen God , en die Jezus weg zijn… Kerken worden gesloten, er zijn nog maar weinig priesters, en je hoort lachen om het geloof om ons heen, dat wat toen we jong waren vanzelfsprekend leek te zijn…Men spot , en men doet en wat is er over van bijvoorbeeld de tien geboden van God, mensen kunnen elkaar niet meer vertrouwen, …Er is veel onderlinge strijd om geld en over politieke opvattingen.

VOELT u aan, dat we op onze weg ook nog al moedeloos praten, en dat we zelf twijfelen , minstens af en toe…..en was het allemaal onzin? Ja misschien hebben wij van Jezus geen wonderen zien gebeuren, en toch….

Zo komt HIER EN NU IEMAND naast ons lopen, of hier nu zitten….en Hij vraagt: waar maken jullie je toch allemaal zorg om? En jullie zien er niet blij uit, om het zacht te zeggen.

En dan doen we net als die Kleopas, en de andere …Zijn naam horen we van Lucas die het optekende niet……En Jezus kent ons verhaal, onze zorgen….en Hij gaat niet de discussie aan…en Hij begint niet met te zeggen dat we fout bezig zijn, en wat we allemaal verkeerd doen….. JE kunt je verhaal aan Hem kwijt…..

Ja, al die problemen……en al die discussies, en kritiek op wat wij nog geloven.

 

Bij de twee op weg naar Emmaüs gaat Hij uitleggen wat er allemaal in de bijbel staat en dat Jezus, de Messias moest komen, omdat God het beloofd had, al heel lang geleden, bij Abraham begon Hij geleidelijk over de plannen van Gods liefde met de mensen.

Tegen ons vertelt Hij dit verhaal.

En wat Hij vooral ons NU verteld, en wat Hij ons vraagt dat aan de anderen die niet meer geloven door te geven: Dat God midden onder ons is…dat Hij is mens geworden in Jezus…… dat Jezus alles van ons leven heeft meegemaakt en zelfs dat vreselijk einde….

En als je zo IEMAND hoort praten, wij zijn hetzelfde als de twee die we vandaag in het verhaal volgen…..Ze hadden niet in de gaten, dat God naast hen mee loopt, dat God ons zo dicht bij is, ja ook nu hier bij ons.

En op het einde gingen de ogen open, toen Hij brood nam en brak…..O, Hij is er, Hij leeft….. Ja zo begint het met ons nieuw…..

En we pikken het weer op, we gaan tot Hem bidden, en dat hoeft niet met moeilijke woorden, ja dat kan met alles wat je drukt en verdrietig maakt of kwaad….Hij luistert, en Hij loopt naast ons, en Hij raakt ons aan, zoals toen…..Hij hier op aarde rond ging. Het brood en de beker, maar ook gewoon even de kerk in, en even stil, zodat Hij je iets kan zeggen, of kan laten voelen.

We worden vaak afgeleid door van alles, door allerlei opvattingen over hoe of wat met de mensen……Maar Hij stuurt zijn Geest, we zij  op weg naar Pinksteren en dan kan Hij net als toen de eerste keer in Jeruzalem ons geven, waar we nu nog aan twijfelen…..En dat we toch niet vergeten ook te bidden om genezing, of om te slagen voor het examen…..De tijd van God staat niet stil…..Hij werd mens, Hij had een hart, en dat hebben ze ook nog verwoest, doorstoken…..

WE hebben veel te vertellen aan de mensen  van nu,. naast ons….niet discussie, gelijk willen hebben, rustig vertellen, of voordoen hoe je het doet in je eigen hart, hoe je bidt.  Ja op de manier zoals je iemand zou kunnen  vertellen hoe je met je vriend of geliefde toch ook kunt praten, soms zonder woorden…Amen