Pranzini - Een sterk verhaal !

Wie dit leest komt er ook niet onder uit zich verantwoordelijk te voelen, èn dan krijgen WIJ ook de kracht om op te komen voor anderen....., zoals ZIJ in dit verhaal begon ....

Ook voor atheïsten en ongelovigen ….
 
 
Ik heb een verhaal uit de geschiedenis van Thérèse  over een drievoudige moordenaar. Zij hoorde rond haar veertiende over deze man alsmaar vol afschuw praten. De krant lezen mocht ze nog niet, maar dag in dag uit hoorde ze zijn naam: Pranzini. Deze man had tijdens een overval in Parijs twee vrouwen en een meisje omgebracht... wat verschikkelijk erg!
 
Sensatie en emotie liepen helemaal hoog op, toen Pranzini ook nog eens tot de guillotine werd veroordeeld. De meeste mensen in die tijd vonden dat vonnis zeer terecht. Dat is ook in onze tijd heel kenbaar, snel een beeld hebben van iemand! Maar bij Thérèse groeide een andere kijk op deze man.
Het was werkelijk een heel ander zien dan de meeste mensen van haar tijd, zoals die  over hem praatten en schreven. 
Ik wil je dus nu vertellen over  Thérèse's reageren op dit verhaal !  Maar  tegelijk  wil ik  je nu alvast duidelijk zeggen dat ik bang ben om in de problemen te komen met  dit Thérèse’s verhaal in die zin: zal het me  lukken haar 'ongewone' reactie op het gebeuren met deze man, die heel andere visie, aan mensen die dit lezen over te brengen:
    Vraag is , denk ik, hoe houd ik vooral de aandacht vast bij dit verhaal, vooral van iemand die zich ongelovig noemt?….
Of: hoe houd ik ook contact met anderen, die er lang over zullen moeten nadenken…..
  
Toch geloof ik erin ieder uit te nodigen, om mee te kijken naar wat zich ‘van binnen’ bij Thérèse afspeelde.
Het zijn woorden, die voor haar zo belangrijk geworden zijn waar we mee kennis gaan maken. Het zijn ook woorden, ik weet het, die voor menigeen zacht gezegd merkwaardig zijn: “Helemaal niks voor mij”, klinkt dan vaak.
Nogmaals durf ik toch iedereen met welke bril nu op, gelovig,' modern', atheïst in dit verhaal uit te nodigen.
Ik haal eerst enkele passages aan uit haar eigen boek (Geschiedenis van een ziel). Probeer door haar taalgebruik heen te lezen, want dat alleen al vraagt om een zekere gewenning!
 
“Op een zondag (begin 1887) keek ik naar een afbeelding van Jezus aan het kruis.... Ik werd geraakt door het bloed dat uit een van zijn goddelijke handen druppelde. De gedachte dat dit bloed op de grond viel zonder dat iemand zich haastte het op te vangen, deed mij pijn. En ik besloot om, in de geest, aan de voet van het kruis te blijven staan om de goddelijke dauw op te vangen die er van afdruppelde. Ik begreep dat ik die dauw meteen zou moeten uitgieten over de zielen. De roep van Jezus op het kruis weerklonk zonder ophouden in mijn hart: “Ik heb dorst.” (Johannes 19:28 )
 
Die woorden ontstaken in mijn hart een ongekend vuur dat hevig brandde. Ik wilde mijn Welbeminde te drinken geven en ik voelde mezelf verscheurd van dorst naar zielen. Toen waren het nog niet de zielen van priesters die me aantrokken, maar die van grote zondaars. Ik brandde van verlangen die zielen uit de eeuwige vlammen vandaan te trekken.
 
Om mijn ijver op te wekken liet de goede God mij zien dat mijn verlangens Hem aangenaam waren. Ik hoorde vertellen over een groot misdadiger die net ter dood was veroordeeld voor vreselijke misdaden.”
 
Wanneer we deze woorden hebben gelezen, kunnen we merken dat Thérèse zich afvraagt: “ Wat gaat een mens die zó doodgaat tegemoet  in het andere leven?” Ze wil dan gaan bidden voor hem. Ondanks dat ze weet dat ze niets in haar macht heeft… toch gaat ze bidden om Gods barmhartigheid. Het is een ' nieuwe ervaring voor haarzelf. Ze durft er met niemand over praten dat het lot van deze misdadiger haar zo bezighoudt. Uiteindelijk praat ze hier alleen met haar zus Céline over . Thérèse laat een H. Mis opdragen voor deze man, die haar eigenlijk onbekend is. Ze vraagt om 'een teken' van de Hemel; een teken van zijn ‘gered’ zijn. Zelfs al zou er géén berouw zijn bij deze man, dan nog bidt ze voor hem.
 
Deze ervaring van Thérèse  met die man  zou ik daarom nog eens met iedereen willen bekijken, maar nu vanuit een andere invalshoek ...