B-22/07/2018 - 16e zondag door het jaar
 
“ Komt nu eens zelf mee naar een eenzame
plaats om alleen te zijn, en rust wat uit.”
( Mc. 6,3.32 )
 
 
INLEIDING
 
 
Beste mensen zoals we hier nu bij elkaar zijn, ik kan tegen ieder van harte zeggen: wel gekomen, dat je er bent, al ben je ook op vakantie geweest, of thuis gebleven, om welke  misschien niet om een onprettige reden ook. En juist vandaag op deze zondag laat Jezus zoals we zullen merken toch ook zo maar samen na te denken, dat een keer rust nemen, eens even stil zijn bij alles wat het gebeuren in de wereld of in ons eigen bestaan zorg en aandacht vraagt. En toch kan het heel anders lopen ?…..
Het is een goede zaak om daar samen en voor ieder van onszelf eens na te denken, kijken naar Jezus, Zoon van God die er zelf over begint tegen de leerlingen.
Goede Heer, help ons nabij te denken, en laat ons op de goede gedachte komen, dat U juist graag bij elke mens wilt laten voelen, dat U er bij alles ook bent, nooit zijn we zonder U, al dringt u Zich nooit op.
Daarom vragen we eerst om datgene waar we nog verkeerde kanten hebben gekozen bij oordelen of omgaan met elkaar , en dat wij U  vergeten zijn bij alle drukte:  Vader, Zoon en Heilige Geest.
 
HOMILIE
 
Dierbaren, Gods Woord start met wat wij ook ons kunnen indenken, als we , zoals velen in de zomer,van binnen voelen, dat we aan even wat rust toe te zijn, even iets anders , samen dat wel, maar de gewone dingen van werk en studie en dagelijkse zorgen even opzij, en zoals ik al zei: rusten….andere dingen doen, ergens anders de wereld gaan beleven en bekijken.
Ja, de lieve Heer is er ook aan toe en Hij ziet dat de leerlingen er ook even aan toe zijn. Je moet even terug lezen naar het evangelie van vorige week,dat Jezus hen twee aan twee uitzond om aan de mensen bekend te maken dat Hij er ook aan zou komen, met een nieuw beleven van omgaan met God en de medemensen.
Ze hebben het goed gedaan en zijn er vol van van wat ze beleefd hebben. De mensen wilden luisteren en ze hebben mensen die ze als zieke tegen kwamen, hebben ze met olie gezalft en ze zijn genezen, anderen overspannen of zelfs bezeten….Ze zijn er vol van , over WAT JEZUS IN ZIJN HART VOOR DE MENSEN MEE DRAAGT.
Maar nu een rust nemen, zegt Jezus, en ze nemen een boot om voor het volk naar een onbestemde plaats die rust te zoeken….
 
Maar de mensen die over Jezus die wonderlijke dingen hoorden van genezing, en zo maar brood toe krijgen zonder er iets voor te doen.
Ze hebben een vermoeden waar Jezus met zijn vrienden heen gaan, en Marcus vertelt dat ze nog eerder op de RUSTPLAATS van Jezus aangekomen waren…..
En weg de vakantie…..Misschien heb je het ook weleens meegemaakt, omdat , ik noem maar wat, iemand ziek werd in de familie, en je alles af moest zeggen. Ik heb het ook enkele keren ervaren, dat ik uit de parochie niet weg kon, vanwege een zieke collega,….ook herinner ik me dat een oude vrouw al een tijd op sterven lag, en ze vroeg me: u gaat toch niet weg…..?
Ik moest ook dubben en ik heb het weggaan toch uitgesteld, het werden een paar dagen……
Al die mensen. zegt Marcus als schapen zonder herder, die alles van Hem, van Jezus verwachten.
En hij schrijft, dan dat Jezus medelijden met hen had…….Hij ziet ze een voor een voor zich, ieder met zijn of haar zorg en probleem, ziekte of wat dan ook.
Ja, we hebben de bijbel in de hand…en dat woordje medelijden…..dat verstaan we wel…., maar in het Hebreeuws klinkt “medelijden” ook meer als iets wat je van de anderen aanvoelt als iets van je eigen lijf,  familie, bloed van jouw bloed.
Zo krijgen we als moderne mensen vandaag niet zomaar een verhaal mee over Jezus die zo goed is, maar hier kijkt Jezus naar al die ongenoemde massa mensen die hem achterna gaan.
Hij maakt Zich aan ons bekend, dat Hij  jou en mij,  iedereen,   allemaal, in Zich mee draagt, en ieder is Hem even belangrijk, alsof ieder van ons de enige mens is die Hij geschapen heeft.
Terug naar dat familiegevoel, die liefde, zoals om nog een voorbeeld te noemen, kinderen van een groot gezin zijn allemaal van een moeder meestal…..en toch ieder noemt haar Mijn Moeder, soms ons Moeder.
Ja, mensen mogen terug naar God komen, en niet met dwang en bangmakerij maar als de goede Vader van de verloren zoon, als de moeder, als degene die zijn vakantie en vermoeidheid vergeet. O Heer, dat allen U mogen leren kennen, alle liefde  die we in ons voelen komt van U uiteindelijk,. We zijn , we waren altijd al in uw Hart en in uw Zorgen. Amen