A - JAAR van de CORONA-VIRUS -2020
IS DIT TOCH EEN ANDER JAAR,….. INEENS ?
Wie had dat ooit gedacht? Plots was er in het nieuws iets, dat van uur tot uur meer aandacht vroeg…Een formule dook op : CORONA VIRUS,…. ik denk dat velen het niets zei: is er iets met het weer? Of met het klimaat?…
Dus al gauw gezegd: nog nooit van gehoord! Dan bleek:
Het is iets met een ziekte….en als een Virus door geleerden wordt uitgelegd; dan komt er een langere formule, en uitgetekend gaat die Virus lijken op een kroon, CORONA….
Al gauw klonk het als bedreigend.
Eerst leek het een ziekte ergens ver weg in het oosten, China…Dat gaat wel over, maar bij elk nieuwsbericht kwam het dichterbij….en het ging snel, tot bij ons, ja al velen ziek ervan in een dorp.
Ik hoef dat verder nu niet meer aan iemand uit te leggen, want iedereen en overal heeft de hele dag kunnen luisteren naar de nieuwsberichten….Besmetting…scholen moeten dicht, bedrijven, winkels, beroepen als kappers, pedicures….alles waarin mensen in hun zorg voor anderen mensen aanraakt, iets kan krijgen van de ander of , wat in jou zit juist doorgeeft….bedreigende ziekte
De kerken dicht, waar mensen toch rust kunnen vinden, en IEMAND die luistert of helpt….en vieringen, van welk geloof ook!
Dat is nog nooit gebeurd, nooit van gehoord…en tot op de dag van vandaag is alles in de maatschappij…..
Toevallig vandaag gaan sommige bedrijven, winkels weer open , maar wel voorzichtig……afstand nemen..de anderhalve meter afstand met de ander…klassen van lagere scholen ook open…? sommigen toch nog tegen…
Maar behalve dat stilleggen van zoveel….. En als je hoort mensen met mensen praten, dan hoor je ze tegen elkaar zeggen; WAT gebeurt er er met ons?
Er is onzekerheid, angst ook…Wat je bang maakt: Zo vele mensen stierven er al aan…. verdriet in vele families en vrienden….en de angst: ik kan het ook krijgen! Wat gebeurt er toch ?….. Vanwege gevaar voor besmetting….. verhalen uit Italië, maar ook dorpen hier
Begrafenissen van dierbaren mochten alleen heel kort rechtstreeks in crematoria of kerkhoven gebeuren. En maar enkele nabestaanden mochten blijven voor een kort afscheid……Bij alle verdriet kwam er dat nog bij, al zagen de meeste mensen, het gevaar goed: besmetting bij en van het zorgen en omgaan met elkaar….. Maar iets moois: we gingen troosten, zoals we het misschien nog nooit gedaan hebben?
Op het moment blijven beperkingen voor bezoek bijvoorbeeld aan bejaarden huizen, …..met de scholen ,zegt men,voorzichtig beginnen, en enkele keren per dag wordt oud en jong gewaarschuwd , tientallen keren: LET OP bij contacten die anderhalve meter, niet te dicht bij elkaar, geen hand geven…. Handen wassen….en , hoor je, kijken naar elkaar !…..misschien maken die ook iets mee ?
HET IS TOCH APART….
Ja, dat hoor je zelfs door kinderen en jongeren vertellen: we zijn veranderd, het gaat allemaal zo maar niet meer….je moet nadenken, ja ik dus ook, dat ik in mijn lichaam sporen van het virus mee draag, en anderen zou kunnen ‘aansteken’ ,’besmetten’….Angstpraat . zegt men, maar bij wie het in de buurt of in eigen familie heeft toegeslagen?
MENSEN , WE ZIJN TOCH geen egoïsten zomaar, ….WE KIJKEN NAAR DE ANDEREN…..IK HEB EEN HART…….
Je gaat, nogmaals, ook anders met elkaar om, omdat je hier dingen hoort wat een zieke door moet maken…Die het virus ernstig hebben, moeten voor lange tijd in slaap gebracht worden….En als ze bijkomen, zullen die armen en al die organen het weer gaan doen? Dat ze weer mee kunnen met de anderen? Voor de zieken zwaar, en bezoek voorlopig niet …..Rusten nodig, en weer dat woord: besmetting….bang voor je eigen ‘vlees’….
We gaan al anders praten over iemand die zo ziek is, en we gaan : DOEN !
We mailen, of schrijven een kaartje…van meeleven, en :” ik zal een kaarsje aansteken”……En praat zoeken bij elkaar….iedere keer delen: ik ben toch zo bang, of zou het?
Ieder doet zoals hij of zij. De een zegt er niet veel bij, is er stil van, en heeft geen woorden: een ander bang dat je je tranen niet kunt bedwingen…
WAT BIJ ONS DIEPER ZIT?
Ja, bij sommigen, als ze nood zien bij de anderen, komt er een gebedje, of ze zeggen: we duimen…zo een van die woorden: een beetje schamen voor geloof dat er nog is bij sommigen, verstopt ?….
Maar ik ken er ook die open en duidelijk zeggen…ik ga terug naar het Onze Vader, sommigen kennen het nog amper, maar een stukje: onze Vader… is al een gebed, of gauw opgezocht in een oud kerkboek… ook Weesgegroet……
En in een buurt leren de kinderen de gebeden aan de ‘groten”.
JA EN VERGEET NIET…'n gebedje is ook praten, met Iemand, Jezus, God de Vader, Heilige Geest….En sommigen kunnen niet bidden omdat ze denken dat dit van God komt als een straf…..Jezus komt toch om naar ons te luisteren en naar ons vragen,…..
EN GELUKKIG heeft ONZE BISSCHOP VAN DEN BOSCH in een brief de mensen het uitgelegd aan de gelovigen of aan hen die zouden denken dat GOD zo is….NEE hoor!, God is liefde….troost Kijk naar Jezus, die ons lijden op Zich heeft genomen…..
JA ik heb hier bij me liggen een prentje van die Jezus, als Hij aan het lijden is..De beulen zijn Hem aan het bespotten en trekken hem een oud stuk kleren aan: jij Koning, en als KROON maken ze die van doornentakken een nagemaakt kroon, die Hem heel wat pijn aan zijn hoofd doet.
Ja, bij al ons mensen- VERDRIET, er wordt gehuild, van spanning en angst iemand te verliezen, of dat je zelf ziek wordt…..
Als WIJ dan Bidden, denken we: Hij zit te wachten …Jezus, God de Vader, Hij luistert naar wat wij door maken… en noem maar op wat je kwelt.
Bij mensen die steun vinden in hun geloof, bij alle dingen die ons overkomen,zo kunnen we ook samen zoeken, en samen bidden, vragen….
EN er wordt gebeden, hoor ik, van een vijftigtal voornamelijk jonge gezinnen, die elke avond om 9 uur komen bidden of doen mee via de telefoon ….ja , zij hebben de Rozenkrans - hoe ging dat ook weer? - ja steeds dezelfde woorden, en je bent één, én je bent bezig met IEMAND die je hoort…..en ook al dwalen we af met gedachten en zorgen ver weg…we blijven het zeggen en de anderen naast ons , ….Het is een ketting die ons bindt, En Jezus, Maria, alleen al: ik en de trouwe Namen die ons lief hebben
EN ALS DEZE TIJD VOORBIJ IS?
Mensen zeggen je: als dit van CORONA ophoudt…..er zijn er zoveel gestorven….lege plekken in vele huizen…
Zal het ANDERS worden?
IK denk wel eens: WE GAAN ER WEER VOOR, maar TOCH NIET ALS EERST…….
We gaan nu toch anders met elkaar om? Ja, en als het gaat over de regels die de regering moest stellen, van niet te dicht bij elkaar lopen, —— dan merken we ineens: ja, maar die JONGEREN die doen dat niet gaan dwars liggen, of feesten gewoon door…..Ja maar zei een van die jongeren: ‘pas op niet te dichtbij….maar om ons heen zijn we maar door gegaan met uitgaan zoals iedereen… en nu zijn alle tenten dicht….
Een keer thuis blijven, gewoon samen met de ouders…er zijn spellen gehaald of opnieuw uitgevonden en het plezier samen, met elkaar.
Zal het anders worden?
Ik DENK EIGENLIJK al verder….
De kerken zullen open gaan….en dan zou ik nu al wat willen uitstrooien, naar mensen, die we daar gemist hebben….De laatste jaren ging het nog sneller…..de drukte, de bezigheden, de sport en ga zo maar door….
———En ik , ik ben al 67 jaar als priester onder de mensen - nu kan dat niet meer als je ouder wordt - HET VERANDEREN, de kerken bij de tijd brengen….en ik veroordeel hier niet, maar zo ging het toch.. geen catechismus meer leren…dat weten al de anderen onder de zeventig, hebben dat zo maar niet. En op school stond ik daar, om maar iets te noemen, niet dat boekje met verplichte vragen en antwoorden leren…..Ja, ik geeft toen, velen zijn blijven steken bij het dresseren en verplichten….De nieuwe boekjes die kwamen, gingen over verhalen waar het geloof door mooie verhalen geprobeerd werd te vervangen of duidelijker te maken?——-
Ik heb toch altijd geprobeerd om iets van wat in je hart het belangrijkste is …En die God , die Jezus kijkt, en luistert…..En daar hebben wij priesters denk ik te weinig voor gedaan…wel die woorden, maar wat er in je hart achter zit!
Och ja daar komt ik als een oude man…Maar in de parochie waar ik was gingen we jongerenveringen doen….Ja, en ik had een collega die het geloof ook bleef vasthouden, en dat onder de nieuwe liederen, iedere eerste zaterdagavond van de maand 800 boekjes nodig….en we waren bij elkaar oud en jong…
We hebben ze allemaal nodig, en ik zou ze graag uitnodigen…kom nou eens terug, en als jij het niks vindt zoals we daar zingen of bidden of voorlezen, dat zullen anderen ook wel hebben, maar ik weet van jaren lang met jongeren om te gaan hier en nog meer in het begin in Frankrijk.
MAAR IK DWAAL TE VER AF AL VEEL TE LANG…..
Gaat het anders worden ?
Niet met snauwen en verplichten of uitsluiten…Ik heb die Jezus de jaren door kunnen vasthouden….en velen met hen
Iemand vroeg me…Wij geloven in God….en die zijn drie…..Eerst God, maar Jezus noemt Hem: VADER …..en Hij vertelt erbij hoe Hij een goede Vader vindt, dat HIJ lief moet zijn maar passend bij de mens….
God is mens geworden als de ZOON en Jezus , dichtbij,…God komt naar beneden, doet en draagt elke van ons….tot Hij Zichzelf gaf tot Zijn dood om ons uit de dood te redden!
Dan is er de Geest, ja, dat is het van BINNEN VAN GOD, die warmte zoekt voor iedereen, en die je ingeeft wat goed voor je is en wat jij voor goeds aan de mensen zou kunnen doen, thuis beginnen!
En nu moet je niet schrikken…Ik heb over GOD zitten denken bij de vraag van zoveel mensen…als dit voorbij is, doen we het anders ?
Ik zat in een kapel…er was niemand en ik liet zo wat gedachten gaan…
God de Vader zegt….nu mensen zo gedaan hebben met de natuur, ja met elkaar , met hardheid overal……NIEMAND roepen: hij of zij….
Maar laat ons van binnen kijken wat kan ik proberen mooier te maken? en waar Liever te zijn?
In de kerk…God, ja eerst stil zijn…want jij bent er ook, kijk rond, even wennen, STIL….en je zult mooie dingen op voelen komen…want de Geest dwingt niks maar geeft zachtjes zo maar in wat jij zou kunnen doen.
Mensen willen lichtjes aansteken, over wat ze nog niet durven of kunnen of willen zeggen…En een lied wordt gezongen, niet te vlug, als je enthousiast raakt mag het wel te horen zijn, maar laat het eerst toch in jouw hart beginnen, ik maakte dat mee in een Frans klooster waar veel veel jongeren komen….in het begin een lied en nog een keer hetzelfde, en je leert mee, je gaat zachtjes mee zingen.
Och mensen, God leeft, in ons ,onder ons…
Dat zit ik nu te denken als dit voorbij is, en weer vrij ben om naar de kerk te gaan, en daar met de mensen als ik nog kracht krijg van de lieve Heer…Ik hoop dat het voor jou en ieder veel mooier wordt en dat je een lief ontmoet of al hebt ontmoet…..mekaar een hand geven, ….vertel het door en kom er over mee denken want de goede God denkt mee, en wijst zachtjes….wat jou ligt hier en de ander iets anders.!