C-02-28/04/2019 - 2e zondag van Pasen
 
“ Ineens stond Jezus in hun midden
en zei: vrede zij u!
Na deze woorden toonde hij hun
zijn handen en zijn zijde…
Zoals de Vader Mij gezonden heeft,
zo zend Ik u.
Na deze woorden blies Hij over hen,
en zei; Ontvangt de Heilige Geest..”
  ( Joh. 20: 20-23 )
INLEIDING
 
Ja, welkom voor iedereen….Het is onze mooiste dag, PASEN, de Heer laat ons weten, dat Hij de dood heeft overwonnen, 
Hij laat weten: ik ben er.
We pakken het verhaal uit het evangelie van Johannes, dat ons als het WOORD van God is gelezen…..Ineens zijn we op de Bovenzaal, waar de leerlingen de laatste keer met Jezus samen waren, en Petrus en Johannes, en vrouwen zijn met hun verhaal over het lege graf bij elkaar gekomen.
De deuren zijn allemaal op slot,  bang voor de Joodse leiders, die Jezus hebben laten doden, en wat gaat er nu gebeuren…Om het lege graf is hun duidelijk gemaakt: hier is Hij niet meer, Hij leeft!
EN DAN sluiten wij ons ook graag aan…we hebben wat verhalen, maar Hem zien we niet, net zo min als bij de bange leerlingen……En ineens staat Hij daar…..VREDE zij met u !
Misschien kijken we elkaar aan…..als mensen die voorzien van een gehoorapparaat aan het rusten zijn: ik hoor niks, hij doet het niet…..JEZUS KOMT VOOR ONS EN WE LIJKEN HEM NIET TE HOREN, of zo maar half, met alle goede wil…ieder wil bidden en  horen….
Laat dat maar over ons komen…..Heer, eerst leggen we ons tekort aan geloof en liefde voor U neer, om vergeving te vragen en ons open te maken voor uw Heilige Geest.
 
 
HOMILIE
 
 
Over heel de wereld gaat zijn naam: Thomas….en in verre landen tot bijvoorbeeld in het Oosten van India wordt hij vandaag vereerd als DE man die hun voorvaderen het geloof bracht.
Ongelovige Thomas….. ik zou het even bekijken ten opzichte van de leerlingen, die als Thomas er niet bij is, JEZUS al een keer gezien hebben en hebben horen praten en ze hebben Zijn littekens gezien van zijn wonden, bijzonder ook die in de streek van ZIJN HART…..
Maar toen Jezus kwam op die eerste Paasdag, s'avond zaten die leerlingen angstig op die plek van het laatste avondmaal, nu met de Moeder en andere vrouwen, bang dat de Joden hen ook iets zouden kunnen doen of op komen halen.
En laten we ook naar onszelf kijken, zoals we hier NU bij elkaar zijn, royaal twee duizend jaar geleden…..We lezen het verhaal, en straks gaan we naar huis, en als iemand zou vragen: waar hebben jullie het over gehad: dan zouden we zeggen: over die ongelovige Thomas…..
 
En misschien hebben we er voor ONSZELF NOG NIET BIJ STIL GESTAAN:
WE ZIJN hier NIET ALLEEN OM DIT VERHAAL TE HOREN…..
Op deze zondag van Pasen…..en dat geldt voor al die christenen  die nu bij elkaar komen…..DIE JEZUS….we hebben, net als Thomas die keer ook, Hem niet GEZIEN…..
En Hij praat tegen IEDER VAN ONS zoals Hij dat deed tegen Thomas.
Het wordt dan ineens een LEVEND VERHAAL !
En natuurlijk zeggen we tegen elkaar: ja maar we zien Hem toch ook niet?
We hebben zijn stem niet gehoord…..
En we zij allemaal moderne mensen,…. we willen geloven….en Hij leert ons hier ZOALS we bij elkaar zijn,……dat ons geloven is bijvoorbeeld: elkaar aankijken, met het boekje in de hand waarom we hier zijn: JEZUS IS HIER….
Ik geef toe nogmaals: het is anders, maar we kijken HIER SAMEN EEN KANT uit…..altaar , godslamp, BOEK, en dadelijk de hostie en de beker….het Licht. EN even nog eens extra kijken; De PAASKAARS….Hij leeft, is midden onder ons.
Geloven blijft natuurlijk, dat je niet ziet, maar aanneemt, dat de Heer, bijvoorbeeld, er is, dat we op hem aan kunnen, dat Hij in alles met ons meegaat, bij ons is….
We maken allemaal periodes door, dat we bij dat geloof IETS voelen..de Heer is nabij, maar ook kan het zo gaan, dat God toelaat, dat we ons geloof helemaal kwijt zijn. 
Zo is bekend dat Theresia van Lisieux zulk een periode doormaakte, de laatste anderhalf jaar voor haar jonge sterven. Ineens lijkt de Heer weg, en vooral haar geloof in de Hemel. juist vanaf die tijd, lijkt hier in het westen een tijd van twijfel en ongeloof begonnen . Theresia wist niet  HOE,  IN DE de grote wereld van toen, zeg maar Parijs, de eerste Atheïsten zich roerden, en het lijkt dat de grote golf van ongeloof begon waarin zoveel mensen om ons heen nu inzitten.
Maar, Hij staat midden onder ons en midden in ons leven. Een leven dat vreugde kent, maar ook verdriet. Dat geluk kent, maar ook pijn en lijden. En daar staan we niet alleen voor, want God staat midden onder ons en Hij voelt met ons mee.