C-31/03/2019 - 4e zondag van de veertigdagentijd
 
“ Broeders en zusters, wie in Christus is, is een nieuwe schepping:
het oude is voorbij het nieuwe is al gekomen.
En dit alles komt van God.”
( 2 Kor. 5:17-18 )
 
“ Zijn vader zag hem in de verte al aankomen,en hij werd door medelijden bewogen; hij snelde op hem toe, viel hem om de hals
en kuste hem hartelijk.”
(  Lc.15:20 )
 
 
OPENING
 
Van harte een welkom naar ieder, en dat geldt vooral voor deze dag van de Heer, want de Latijnse naam voor deze dag is van ouds : zondag Laetare: wat wil zeggen: verheug je mensen van Jeruzalem…..Komt allen samen, die haar liefhebben ….. mensen als je ooit de moed kwijt bent geweest, het wordt vandaag een dag van genieten en troost! Zelfs wie verkeerde wegen is gegaan wordt nieuwe leven gebracht, een nieuwe start
Beste mensen, buiten ons om lijkt de wereld om ons heen vol van geweld, hardheid, vervolging, mijn ziekte en dood…..Maar nog vóór we de dagen van het lijden van Jezus binnen gaan, zijn kruisweg, wordt ons een bron van liefde, goedheid, genade, vergeving door onze God aangereikt! Beginnen we daarom deze eucharistie met onze schuld te belijden.
 
HOMILIE
 
Dierbaren, het is bijzonder, dat we vandaag het Woord van Jezus uit het evangelie gaan ontvangen, juist nadat ons de woorden zijn aangereikt uit het verre oude testament…..Wij horen daar, hoe een jarenlange periode van het Joodse volk wordt afgesloten….
En in die woorden neemt de lieve Heer ons bij de mouw, om te zeggen….Jullie weg is een nieuwe weg…..
Het is de levende Jezus die vandaag in het verhaal voor ons staat. Wij kunnen tegen onszelf of tegen elkaar zeggen: dat verhaal dat ken ik al en ik weet hoe het afloopt…..En toch wil Jezus onszelf, ieder van ons, aanspreken, zoals het bij elk past.
In het verhaal van Lucas horen we mensen Jezus beschuldigen dat Hij vooral luistert naar tollenaars en zondaars…..Hij praat niet alleen zo maar met hen, maar Hij gaat met hen aan tafel.Hij luistert en kijkt en zegt.
 
Misschien zouden we ons kunnen indenken hoe Jezus dan het verhaal  vertelt van de jongste zoon……Hij gaat van huis weg….en we komen hem na enige tijd al tegen in grote problemen en nood…..En het begint hem te dagen wat hij achtergelaten heeft,; een weg lijkt niet meer terug, en dan toch maar gokken dat hij als knecht minstens een dak boven het hoofd zal hebben en eten daar thuis.
Ik weet niet, wat er gebeurt als wij het verhaal even naar ons durven trekken.
Zo ver van huis  geraakt, is dat ons bespaard gebleven….wat wil de Heer ons dan zeggen?
We zijn ieder ooit toch uitgekozen door de lieve Heer,?
Ik denk op mijn manier, zoals ik het verhaal vandaag weer eens lees. De  zoon op weg naar huis, ….naar wat Hij zal zeggen, en zal doen?
De zoon leert onder het lopen een mooi versje: hoe hij het zal zeggen om weer binnen thuis te mogen komen. Ik ben niet meer waard uw zoon te mogen noemen.
Hij studeert het in, om te lezen en nog meer misschien om het aan te horen, als het voorgelezen wordt.
 
Dan komt onze God, die wij aanroepen ……Hij staat al op de uitkijk nog voor wij ons versje hebben ingestudeerd…..Hij rent op hem af , omhelst hem , drukt hem aan zijn hart en de zoon wordt gewassen, nieuwe kleren aan, zelfs een ring aan zijn vinger.
En we kennen de afbeelding misschien van Rembrandt…..de Vader die op hem afkomt staat afgebeeld met een vader en een moeder hand…..
Wij mensen uit deze tijd……we bidden even om stil te zijn en het te verwerken…….Ik heb zelf mensen, jongeren , thuis zien komen.
We laten het verhaal van de oudste zoon, die niet binnen wil, even aan hem of haar die nog niet kan verstaan.
We praten over , tegen God, we zeggen Vader, Zoon of Geest……en eindelijk wordt het warm wellicht……
Mijn klein stil zijn bij het verhaal…….en tegelijk voelen we al die mensen om ons heen….ze weten niet Wie te roepen, ze weten geen weg, kennen zijn Naam nog niet of niet meer….en zo welt in ons hart de liefde in ons op.
Kom Heer Jezus, dat we ook mogen mee bidden en uitzien naar wie U ook NU uitkijkt, of hij of zij wil, kan komen. Amen