Zesentwintigste zondag 30 sept 2012

Mozes zei tegen de jongeman:
“ Ik zou willen dat heel het volk van de Heer profeteerde, en dat de Heer zijn zegen op hen legde.”  - Numeri 11:28-29


INLEIDING:
Dierbaren, ook op deze dag spreekt de goede God met Zijn Woorden tegen ons. Ik mag er wat uitkiezen, om zo samen over na te denken. In de eerste lezing hebben we een stukje gehoord over profeteren.
Daar moet ik eerst wel iets bij uitleggen, want ik vind dat het wat krap is uitgeknipt uit het grote boek van het Oude Verbond.
 
We kennen allemaal de geschiedenis van het Joodse volk, dat eens is weggevlucht uit Egypte. Veertig jaar lang zijn ze toen op weg gegaan naar het beloofde land, het land dat wij nu Israël noemen.
Mozes was door God  uitgekozen als de leider. Maar onderweg met zo’n grote massa mensen, men spreekt van duizenden, heeft hij op zekere dag 70 mannen aangesteld als een soort groepsleider.
En we horen in de eerste lezing nu, hoe God zelf die mannen hun aanstelling gaf en hoe zij net als Mozes deel kregen aan de Heilige Geest van God.


Preek


Ja, we gaan dus zoals afgesproken samen nadenken over PROFETEREN
Wat denkt u als u hoort dat MENSEN PROFETEREN?
Een profeet wordt dikwijls gezien als iemand die de toekomst voorspelt, iemand die voorspelt dat er iets gaat gebeuren.
Maar laten we even goed kijken naar de echte betekenis van het woord. Dat is: een profeet is iemand die iets namens God zegt.
Het kan zijn dat dit veel woorden zijn en het kan ook zijn, dat die profeet veel woorden krijgt zoals die in de bijbel zijn opgeschreven.
Maar voor ons vandaag zijn die profetische woorden de woorden die Mozes als antwoord geeft aan die jongeman, die bij hem kwam klikken dat 2 van de 70 uitgekozen mannen niet bij de officiële plechtigheid waren en toch aan het profeteren waren in het kamp.
Mozes geeft als antwoord :”Ik zou willen dat heel het volk profeteerde en dat de Heer zijn geest op hen zou leggen.!”
 
Het woord profeteren kennen we op deze manier eigenlijk niet in ons eigen leven. In dat verhaal uit de eerste lezing gaan die 70 mannen profeteren, nadat ze officieel aangesteld zijn als een soort begeleiders van het volk Gods en nadat ze daarbij vervuld zijn van Gods Geest. Maar profeteren, dat gebeurt eigenlijk ook al als mensen, die gegrepen zijn door een geluksgevoel van bij God te horen, vanuit deze diepe vreugde en enthousiasme beginnen te zingen, of  wellicht ook in de handen gaan klappen.
 
Ja, zeg je dan: hebben wij dat ooit meegemaakt? Dat we behalve wat zingen, ook in de handen gaan klappen en als het ware helemaal in vervoering zijn? We zijn bij ons beleven van geloof wat gesloten, we uiten ons niet zo gemakkelijk.
Maar ook dan is er TOCH wel sprake van profeteren BIJ ONS. Je kunt ook profeteren doordat je woorden in je hart voelt opkomen, en dat je VOELT dat je dit wilt delen met anderen.
Profeteren doe je bijvoorbeeld, als je iemand op bezoek krijgt en dan vanuit je hart iets tegen die persoon zegt. Goede woorden, die zomaar uit je hart lijken te komen, die er ineens zijn, zonder dat je er eerst over nadenkt...
Gods nabij zijn is dus veel dichter bij dan we denken.
 
Zondag heb ik nog een voorbeeld in de kerk gegeven, wat ik graag ook hier met jullie wil delen. Ik heb jaren geleden in de Maria-Presentatiekerk een jongetje gedoopt van royaal vier jaar. Een levendig kind was het, maar ineens viel op tijdens de doopplechtigheid, dat hij eigenlijk vanaf het begin  voor zijn doen stil was.....
Toen ik hem ging dopen, heb ik een stoel naast de doopvont gezet, hij mocht er zelf op gaan staan en boog zelf zich over het water en zo kon ik hem dopen. En toen het gebeurd was, keek hij om zich heen, en hij begon alsmaar te roepen: Wat is dat mooi, wat is dat mooi!
Iedereen was diep geraakt en ook verbaasd.
Dat was nou een profeteren van dat jongetje toen...... Juist op dat moment.
Hoe zou hij het nu maken? Zou hij het nog weten? Of zouden zijn ouders het nog weten? 
 
Ik denk eigenlijk dat het jullie toch ook al overkomen is dat je profeteert. Bijvoorbeeld doordat je ineens iets zegt, misschien wel door de telefoon, en dat de ander er even stil van wordt.... en dan zegt...ja, hoe goed dat je dat zegt.....
 
Zoals Mozes zegt, dat hij zou willen dat heel het volk zou profeteren, zo wil God het ook voor ons nu, dat we in onze tijd profeteren. Dat heel het volk blij mag zijn, dat we bewogen worden door Gods Geest en door Gods liefde!
Ik heb de laatste tijd al vaak gevraagd aan u: bid tot Jezus om een teken, een wonder, dat mensen van nu, ook vooral jonge mensen iets van Hem in hun leven mogen voelen, dat Hij een teken van genezen mag geven of van voelen of weten dat Hij in je leven is.
Zo hebben we dus even nagedacht over dit verhaal van deze zondag. ”Ik zou willen dat heel het volk gaat profeteren.....!!!
Amen.