zeventiende zondag (27-07-2013)

“ Abraham begon weer en zei:
‘ Mag ik zo vrij zijn tot mijn Heer te spreken,
ofschoon ik maar stof en as ben?’”.
( Genesis 18: 20-32 )
 
Beste allemaal, ik ben blij dat u er bent om samen het geheim van de aanwezigheid van Jezus in de Eucharistie te vieren.
Er komt vandaag bij dat u met mij wilt komen danken dat O.L.Heer me zestig jaar priester heeft laten zijn, tot mijn vreugde de laatste jaren hier in Aalst onder u.
Daar ben ik u zeer erkentelijk voor.
In de lezingen van deze zondag, die we vieren, gaat het over het gebed.
Hoe kunnen we praten met God ? Hoe houden we de lijn open met die goede Heer? Hoe vinden we woorden om Hem te zeggen wat ons op het hart ligt?
Vragen genoeg. 
We bereiden ons voor met vergeving te vragen dat we God dikwijls vergeten hebben, en ook mensen om ons heen.
 
Preek
Velen van u hier hebben na hun getrouwd zijn een jubilea van samen mogen vieren, 12,5, 40, 50 en zelfs sommigen 60.
En zo sta ik dus nu in deze dagen er ook bij.
Het is alleen een andere weg, ik heb geen echtgenote, geen kinderen en kleinkinderen, maar je krijgt er op een wat andere manier veel voor terug. Ik ben op 13 plaatsen geweest.
IK dacht met zeventig jaar in Oisterwijk te mogen blijven en wat rustiger aan gaan doen; wat helpen bij de parochie aldaar.
Tot 1999 de bischop vroeg of ik nog een keer wilde verhuizen , en ja, op die leeftijd, en ik zou dan een jonge kracht mee krijgen die nog het laatste jaar moest worden begeleid, en dat werd de kapelaan, en later pastoor Goris.
En nu kwam een van de mooiste perioden van mijn leven, wij samen, niet te vergeten: de parochie, enige tijd later ook nog die van de Christoffel. Plezierige contacten , open, welkom, vriendelijk .... ik heb het overal goed gemaakt, maar dit was en werd het mooiste, door vooral ook samen met de collega, die vijftig jaar jonger was.
Alles gaat voorbij, en een viertal jaren geleden begon de gezondheid aandacht te vragen en ging ik naar Eikenburg. Maar nu, beter dank zij de zorgen van velen, kon ik terug naar Aalst, en daar zijn we dan en ik ga en blijf praten over Jezus en zijn boodschap voor ons nu, en ik zal komen als je me roept om nog eens bij te praten of samen te bidden.
Ja, en daar gaat het over in de bijeenkomst van deze dag.
Mensen , dat hoor je in het evangelie, vonden het toen al, joodse gelovigen die zijn leerlingen waren, dat bidden : Hoe moet dat? Moet je dan anders praten tegen God ?
En Jezus geeft meteen het antwoord, dat we allemaal kennen.
Onze Vader......
En dan nog vragen mensen van nu: hoe moet ik bidden? 
Ja, en hoe dikwijls hebben we goed bedoeld samen of alleen het Onze Vader gebeden, maar eigenlijk zonder aan IEMAND te denken, gauw de vaart erin, goed bedoeld, maar het gevoel erbij.... en weet je wat dan gebeurt?
Dan zeggen de mensen: ja, dat hoeft niet, het zegt je toch niks..
Twee dingen:
Onze vader moet je eens proberen in stukjes te doen.
Alleen zeggen: onze Vader .... tegen wie zeg je dat ? En dan ga je ontdekken... er is Iemand die goed is, die luistert zoals thuis een goeie vader luistert en aan wie je kunt zeggen en vragen wat je wilt.
Bidden is ook vragen....
Ja , natuurlijk denken we aan vragen voor jezelf...Mag en moet, is goed....
Maar vragen om brood...die paar woorden....voor mensen die je alleen kunt zien op een plaatje maar die honger lijden.
Van Abraham kunnen we leren, die bij God stond af te pingelen of Hij Sodom en Gomorra wilde sparen van de ondergang.
Wij de gelovigen van deze tijd, moeten vragen, smeken, afpingelen dat al die mensen die eigenlijk God niet kennen,die gave moge ontvangen.
Mijn priester zijn hier in Aalst, zo lang ik er ben, ga ik biddend of rijdend door de straten en alsmaar denken aan die en die in die straat in dat huis, iedereen.... Als je daar af en toe aan denkt, komen we dicht bij elkaar. Door Jezus Christus onze Heer!
 
 
 
 
 
 
 
 


Maak jouw eigen website met JouwWeb