Eenendertigste zondag C 03-11-2013

‘Toen Jezus bij die plaats kwam
keek Hij omhoog en zei tot hem:
‘ Zacheüs, kom snel naar beneden,
vandaag moet Ik in uw huis te gast 
zijn.’ “
( Lc. 19:5 )
 
 
Ja, u bent er weer, en dank voor ieder, die er is! Het is een aparte dag voor ons allen: vandaag Allerzielen, gisteren het feest van Allerheiligen. Het zijn eigenlijk twee dagen , dat er tegen ons zegt: het leven hier is het einde niet. Na de aarde komt de hemel, het geluk bij God.
Van de andere kant, gedenken we onze dierbaren, die we toch met pijn uit ons leven zagen verdwijnen. En het gaat eigenlijk nooit over.
We leggen die pijn bij elkaar neer. We kijken naar het kruisbeeld, dat spreekt van dood, maar ook van de opstanding tot leven!
We gaan Jezus tegenkomen met zijn verhaal vandaag voor ons.
Bereiden we ons voor met alles wat in ons leven nog niet op zijn plaats zat, daar vergeving voor te vragen.
 
Preek
 
We kunnen het best gebruiken  als de lieve Heer ons eens iets van dichtbij zou laten voelen, dat Hij er is, of in deze dagen hoor je nog al eens van mensen die een dierbare verloren zijn: ik wou, dat de goede God eens zou laten zien, dat zij of hij er nu echt is, en gelukkig is!
Dat is van ons mensen goed te begrijpen, maar we zijn GELOVIGEN, dat is: mensen die weten dat God van ons houdt en er dichtbij is, maar we ZIEN HEM nog niet.
 
Als we goed opletten, krijgen we toch nog tekens genoeg dat God om ons geeft. In de woorden van deze zondag is dat voor mijn gevoel heel zeker, als we dat Woord in deze viering horen.
Eerst in de lezing uit het Oude Testament: ‘God ontfermt zich over allen die leven, hij houdt van je, mens.
En Paulus brengt zijn geloof aan ons, dat Jezus echt zal komen, al kennen we de tijd niet....
Maar ik zie Jezus nog duidelijker naar ons toekomen in het verhaal van Zacheüs.
Weer net als vorige week een tollenaar, een oplichter in het verhaal, nu met naam en toenaam Zacheüs.
Hij is benieuwd om die Jezus te zien, maar hij wil niet opvallen onder die gelovige mensen, bij wie hij nou niet echt gezien is, kleine man blijkt, en hij klimt in een vijgeboom langs de weg waar Jezus langs komt, lekker verborgen door de bladeren. Maar Jezus blijft staan, kijkt omhoog, roept hem bij zijn naam nog wel!
Kom, ik wil bij jouw de gast zijn in jouw huis!
Het betekent voor hem een bekering, een ander mens te worden, en om ook goed te worden voor mensen.
Maar voor ons, we moeten dat meenemen in ons leven, wat er ook nu in ons omgaat. God is in ons leven gekomen , is mens geworden, en Hij gaat met ons over de wereld van nu, en Hij kijkt naar ons, Hij weet waar we ons soms verbergen, Hij noemt ons bij de naam!
En dat doet Hij ook temidden van de mensen van nu, die we kennen, die zo veel mooier en beter zouden zijn als ze Hem zouden kennen.
We worden geroepen om zijn Naam te vertellen, Jezus, voor mensen: ziek, in conflict, in crisis met hun huwelijk, jong. 
We moeten verder komen, ik zag een klein stukje van een film, en twee mensen aan het praten over van alles, en aan een stuk , de oudere man in het verhaal, gebruikte die naam van Jezus, in elk zinnetje, dat hij sprak....een stopwoord...maar toch een naam, die dan als een soort vloek klinkt, en toch die kracht heeft van God, die lief heeft, ook de man die zijn Naam eigenlijk niet kent.
 
Mogen we Jezus voelen, omhoog kijken naar ieder op onze weg, vandaag, als we aan de mensen denken bij Hem aan de overkant, en we zullen ook wel troost en geloof van Hem erbij krijgen!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 


Maak jouw eigen website met JouwWeb