C-23/06/06/2019 - 12 e zondag door het jaar. Sacramentsdag
 
“ Zelf heb ik van de Heer
 de overlevering ontvangen, die ik
op mijn beurt heb doorgegeven:
dat de Heer in de nacht waarin Hij werd overgeleverd, brood nam,
en na gedankt te hebben het brak en zei:
Dit is mijn Lichaam voor u.
Doet dit tot mijn gedachtenis. “ 
( 1 Kor.11:23-26 )
 
 
Van harte welkom aan iedereen, terwijl ik erbij graag ieder aan zou kijken. Ja, als je de aankondiging ziet van deze zondag  heb ik wel eens de reactie gehoord: alweer ….. Dat vieren we toch iedere keer als we elkaar hier ontmoeten?
Goed om dat toch even te zeggen. Afgelopen zondag heb ik hier als priester ook mee mogen doen met negen jongens en meisjes die voor de eerste keer Jezus gingen ontmoeten, geborgen in dat stukje brood.
Er was wat commentaar: zo weinig kinderen…..
Maar ik moet zeggen, waar het aan lag ik weet het niet: na de begroeting van iedereen en vooral de kostbare namen gesproken te hebben, zei de diaken; we hebben elkaar begroet, we gaan er nu allemaal bij horen, we gaan bidden, we gaan luisteren en zingen….en er komt een stilte om dat mooi te beleven.
Dat werd het; deze viering, en ik hoop dat de ouders vaak met hun zoon of dochter terug komen.
En wij gaan de gaven van Jezus nog eens nieuw tot ons laten doordringen,….even terug naar onze eerste Communie, en straks naar voren komen; dank U voor deze zoveelste keer….U bent trouw, U komt weer bij me, en help me om  in die kostbare enkele minuten die NABIJHEID VAN JEZUS dankbaar te beleven.
 
HOMILIE
 
Tot voor kort heb ik me erover verbaasd, dat zoveel ouders “hun kind de Communie lieten doen”, zoals dat werd gezegd.
Ik moet zeggen, dat we met de inzet van velen in de parochies tot op de dag van vandaag er veel is gedaan. Wel is er een periode geweest, dat mensen die zich wilden inzetten voor deze mooie taak, eigenlijk zelf maar weinig wisten van: Wat gebeurt er op dat bijzonder moment…Wie is die Jezus ?
En zonder kritiek op wie of wat stuiten wij nu ook weer op het grote geschenk, dat Jezus Zich aan ons mensen IETS TASTBAARS van Zichzelf heeft willen delen. In de  tweede lezing hebben we een bijzonder waardevolle beschrijving van de eucharistie zoals die van het begin af van de kerk werd en wordt beleefd.
Zoals je bij andersdenkende kunt ervaren, zijn er nu en altijd christenen, die blijven stilstaan bij het eerbiedig samenkomen, brood en beker rond geven, en die door velen wordt aangeduid als AVONDMAAL, dat ze dus ook terugbrengt, waar wij hen ook ontmoeten.
Witte Donderdag was het moment, dat Jezus zich wilde geven en delen.En omdat op die belangrijke dag van de Goede Week ook andere aspecten beleefd worden, op die avond dat Jezus word overgeleverd door een leerling, en zijn lijden begon. zitten we hier nog eens met elkaar te delen over de Eucharistie.
….Geloven, dat Hij ons gegeven wordt, dat Hij zich deelt, dat Hij ‘BINNEN  KOMT bij ons, en ons persoonlijke gebeuren van mooie  en ook moeilijke dagen.
In onze Kerk blijven velen thuis, en de meeste zijn het kwijt, lachen er wat om, en men laat veel minder kinderen dit gebeuren met Jezus ervaren, want men kan het niet meer geloven,….
Ja geloven is een gave…en wij die deze Mis bijwonen zoals dat genoemd werd, mee -vieren….
we zien in het evangelie dat op deze zondag gekozen is, hoe Jezus de mensen in nood, in honger in dit geval, vooral tegemoet komt,……en brood laat uitdelen……
Maar let op…Hij biedt zich niet hier aan als een  ‘goede tovenaar’…want lees  wat er bij staat als Jezus brood in zijn handen neemt:,Hij kijkt  naar boven naar de Hemel, naar het binnenste van God ’s liefde op, die Hem nu zo laat delen! ……En Hij zal er van genoten hebben, zo maar Iemand, Die helemaal niemand overslaat!
 
Ja, wij, onze Communie….ik weet van mezelf, hoe je, als je je niet goed voorbereid of afgeleid bent, …We ontvangen het Brood, dat in onze handen of op de tong gelegd wordt, en ik vind dat aan het eind van de Communie we zo gauw weer weg gaan……maar ik probeer…dat korte moment echt intens  een paar woorden van dank en liefde te zeggen en wat Zijn Geest ons dan in geeft.
Bid dat we de dag erop er dankbaar aan mogen denken, en dat hij het ons geeft als Zijn BIJ ONS ZIJN, IEMAND die je helpt, je lief heeft, en dat we dikwijls herhalen.
Weet je dat gelukkig ook op vele plaatsen er tijd gegeven wordt om samen te komen, …en nog eens misschien alleen of met een paar bij elkaar te komen, in wat we AANBIDDING noemen….kijken naar de dan uitgestelde Hostie…
En verder….ik denk vaak terug aan 13 mei 1934, de dag van mijn eerste Communie in de Jozefkerk in Tilburg….vaag hoor ik nog wat, van wat we zongen, maar de woorden ben ik meest vergeten. Ik herinner me, dat mijn moeder onder andere op me stond te wachten: was het mooi?
Een onvergetelijk moment, kijken , horen en Hem dichtbij …
Misschien als we nog eens terug graven in ons geheugen….wie weet, weet je er nog iets van…Daarom, nog steeds roept dezelfde Heer, die ons te ‘eten’ gaf, nu en andere momenten.
Danken we daarom voor die gave….Och we zien de Heer, niet, en toch heeft Hij op het laatste avondmaal een teken nagelaten,: brood…..
Mogen we elkaar durven vertellen om die gave van Jezus te herontdekken !
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 


 

Maak jouw eigen website met JouwWeb