De ontdekking van de Heilige Geest en de uitstorting van de Geest.
Pierre Goursat, oprichter van de Gemeenschap Emmanuel
We zijn in het jaar 1971. Pierre heeft zo juist zijn functies bij het katholiek bureau van de Franse film (OCCF) neergelegd, die een einde maken aan een briljante periode van zijn carrière. Hij is 57 jaar oud.
"Pierre heeft ons allen in stilte verlaten, een beslissing die men respecteerde. Ik geloof dat hij zich aan totaal iets nieuws gegeven heeft: misschien wilde hij deze fase van zijn leven de rug toekeren." (T. Colette Roy)
In feite is de tijd die volgt op zijn vertrek van de OCCF voor hem een moeilijk ogenblik van menselijk en geestelijk verdriet. Na een schitterend en menselijk vruchtbaar beroep, breekt voor hem een periode van nieuwe eenzaamheid aan, waarbij hij een gevoel van schijnbare nutteloosheid ervaart.
Wie verwacht nog iets van Pierre Goursat ?
Pierre kon overwegen een nieuw werk te hernemen, maar hij verlangt zijn tijd en krachten te wijden aan de jongeren, waarvan hij de eenzaamheid ziet, die in gevaar, en zonder God zijn. Daarover maakt hij zich zorgen. Hij heeft dan ook zo juist een oud geroest woonschip gekocht, "de Papaver", hij is van plan er een plaats van ontmoeting en activiteiten centrum voor de jongeren van te maken. Want het ontbreekt hem nooit aan ideeën.
Pierre verwacht iets. Hij heeft een voortdurend verlangen de Heer te verkondigen en hij zou zich meer willen geven aan de dienst van de Kerk. Voor het ogenblik gaat hij met veel dynamiek voort om de jongeren die hij kent te helpen in het geloof te groeien.
In die tijd schrijft hij een meisje, wiens weg van bekering hij volgt (na op het mysterie van de Drie-eenheid als het geheim van het leven te hebben gewezen).
"Wij houden hartstochtelijk van het leven, nietwaar. Daarom zijn wij zo gelukkig dat wij zijn geheim hebben doorgrond, hetgeen een liefdesgeheim is. Dit geheim moeten wij uitdragen "Wat men u in stilte influistert, verkondig het van de daken" zegt Jezus en ook "Vuur (van de liefde) op de aarde ben Ik komen brengen, en hoe verlang ik dat het reeds oplaait!" Zovele jongeren die sterven van verveling en walging in deze stad zonder liefde, hebben behoefte deze boodschap te horen en voor ons is het een hele mooie taak het hun te brengen."
Zo smeekt Pierre, arm en bevrijd van eigen ambities, de Heer om Zelf te handelen en Zich op een machtige wijze in de Kerk en de wereld te manifesteren. Wanneer pater Jean Paul Regimbal, in december 1971 hem dan ook spreekt over de charismatische Vernieuwing, begrijpt Pierre onmiddellijk op een zeer duidelijke wijze het belang er van.
"Ik heb begrepen dat het katholiek en serieus Was”. Zal hij zeer geïnteresseerd zeggen.
Hij beschouwt deze ontmoeting als 'providentieel".
Enkele weken later schrijft hij n.a.v. de ervaring van de heilige Geest in de charismatische Vernieuwing:
Van deze uitstorting van de Geest zou men slechts kunnen zeggen dat het een speciale genade is die gegeven is op een dramatisch ogenblik van het leven van de Kerk waarin de duivel zodanig ontketend is en zijn krachten zo goed heeft georganiseerd dat men menselijkerwijs niet meer weet waartoe de inspanningen van de christenen zouden kunnen leiden. De meeste christenen en leden van de Kerk lijken ontredderd en de meest trouwe zijn geschokt.
En zie hier misschien een vertrouwelijke mededeling:
De Heer had in mijn hart een leegte (creux) gelegd.... wanneer Hij dan komt, vult Hij deze leegte. Als men een hart heeft, vervuld van zichzelf, kan Hij niet binnenkomen. Welnu er zijn zielen die verlangden, die vroegen aan de Heer sedert tientallen jaren dat Hij zou komen, dat Hij de wereld zou omvormen, dat een nieuw Pinksteren zou mogen komen. Zij is gekomen, maar laten we er ons aan overgeven, maar dan wel samen met de Heer.
Pierre kan niet wachten om met pater Caffarel over zijn ontmoeting met pater Regimbal te spreken, maar hij kan het pas de eerste dagen van februari 1972 doen. Wel pastoor Caffarel heeft zo juist Brigitte Le Pichon ontmoet, een van de eerste getuigen van de Vernieuwing. Pierre luistert naar de cassette van de “prachtige en aangrijpende getuigenis" van Brigitte, die reeds op père Caffarel een geweldige indruk heeft gemaakt.
Père Caffarel stelt Pierre voor om onmiddellijk voor hem te bidden en aan God een uitstorting van de Geest te vragen. Pierre vertelt:
Ik heb gezegd: "Dat is goed". Op dat moment heb ik ineens inzicht gekregen in mijn verschrikkelijke ellende. Toen heb ik gezegd: Ik kan die uitstorting niet ontvangen, ik moet absoluut een biecht spreken. Hij zei mij: "Nee, nee geen probleem." Daarop heb ik echter gezegd: "Nee, luister ik moet absoluut biechten." Ik heb gebiecht en daarna heeft hij gezegd "Wel, uiteindelijk zullen wij het nu niet doen, maar er na."
Pierre vervolgt:
Ik was heel gelukkig te hebben gebiecht, heel gelukkig om die ellende en zielsgelukkig deze ellende te hebben gezien en de Heilige Geest te voelen. Wat was ik intens gelukkig! Ik wil wat de Heer wil, dat hindert mij in het geheel niet. Ik ben dan thuis gekomen en de volgende dag ben ik in vreugde wakker geworden! Maar hoe is het mogelijk zo wakker te worden? Gewoonlijk heb ik s'morgens altijd mijn last van de gal, de gal gang is geblokkeerd. Ik heb toen gezegd: “Maar wat heb ik? "En plotseling werd ik mij bewust dat de Heilige Geest in mij was: Heel Persoonlijk, als een Persoon !!!!! Uitstorting van de Heilige Geest ontvangen, zoals hij het zegt:eenvoudig, rustig
Wij zijn dan enkele dagen voor het weekend van 11 tot l3 februari gedurende de welke père Caffarel in zijn gebedshuis van Troussures ongeveer 35 personen, die hij goed kent, rond Xavier en Brigitte le Pichon, opdat zij op hun beurt hun getuigenis horen. Pierre was er en ik eveneens. Brigitte zal van hem zeggen: "Ik herinner mij Pierre als iemand die buitengewoon open was. Hij bleef op de achtergrond, hij zei in het geheel niets, hij luisterde, hij was een en al verwachting. Het was iemand die niet op wilde vallen in een houding van kleinheid. De houding van Pierre doet Brigitte denken aan "de verwachting van Maria bij de Aankondiging (Maria Boodschap)” “Maar, voegt zij er aan toe, ik denk dat hij reeds had horen spreken over het geheel."
Pierre zal vragen, zoals de meeste van de deelnemers om voor hem te bidden. Maar deze 13e februari 1972 is voor hem de tweede fase van de uitstorting van de Heilige Geest, die men "van de gemeenschap" zou kunnen noemen." (wij waren toen met 35 personen verenigd in gebed). Pierre ontvangt op dat ogenblik de gave van de broers en zusters en ervaart de liefde van zijn broeders en zusters.
Ik was er de eerste getuige van.
Zoals voor de apostelen met Pinksteren, was de eerste manifestatie van
dit uitstortings-gebed voor allen een buitengewone broederlijke vreugde l
zodat die avond, zoals Pierre graag vertelde, men kon er niet toe besluiten
om te verfrekken. In de hal van het huis van Troussures, dat gewoonlijk
stil was, klonken lachsalvo's en uitingen van blijdschap.
Op dat ogenblik hebben wij, Pierre en ik, te midden van deze vreugdevolle
groep, elkaar herkend als broer en zuster in de heilige Geest: een
gemeenschappelijke ervaring in een absoluut vrije liefdesgave, die, boven
elk concept, woord en gedachte heel het wezen vervult en hem overstelpt
met de Liefde van God..... Tegelijkertijd bespeurden wij een oproep tot
iets dat wij niet kenden en waarvoor de Heer ons samen afzonderde.
Die oproep was zo helder, zo sterk en zo duidelijk dat niets en niemand,
behalve wijzelf, ons zouden hebben kunnen verhinderen er naar te
luisteren. Het was onweerstaanbaar. Wij wisten alleen dat wij de Heer
moesten loven, bidden en verkondigen: het was een ervaring van vuur.
Deze broederlijke dimensie is een wezenlijk element van de uitstorting van Pierre, zoals het was geweest voor de apostelen met Pinksteren, die voortaan verenigd waren om vreugdevol overal de wonderen van God te verkondigen. Degenen die zich bij ons aan zullen sluiten zullen spoedig deze zelfde genade ontvangen hetgeen voor hen het sacrament van het vormsel zal zijn.
Pierre Goursat, die zeker een man is die gemakkelijk contact legt, maar onafhankelijk en een eenling, een beetje mysterieus, begrijpt, heel levendig, het belang van de gave van de broers en zusters en gelooft vast in, Dit geloof ondersteunt bij hem een grote vastberadenheid het om broederlijk leven in liefde te ontwikkelen voor de verkondiging van de Heer. Hij zal zijn naasten aanzetten om zich te samen te geven in eenheid en niet geïsoleerd, alleen in isolement.
De inzet van Pierre op dit niveau is een engagement in in geloof en liefde,en is definitief. Zo zal hij een broeder worden voor hen die hem omringen, op een voorbeeldige manier.
Naast dit engagement van broederlijke liefde kan men zich terecht afvragen of de uitstorting van de H. Geest nog iets meer kon toevoegen aan iemand die zich reeds geheel en al aan Christus heeft uitgeleverd in aanbidding en in activiteiten gericht op het apostolaat.
Toch is deze ervaring van de uitstorting van de Heilige Geest die een mystieke geestelijke ervaring is, de gebeurtenis die heel de rest van zijn leven zal bepalen.
We kunnen het in twee fazen onderscheiden.
Laten wij een poging doen om te preciseren wat gebeurd is.
Het eerste dat Pierre noteert om deze ervaring te vertalen, is de vreugde, het begon met een overstelpende vreugde. ‘Men was in vreugde, men lachte heel de tijd" zei hij over deze periode: en de anderen zeiden ons: wat hebben jullie toch al de tijd zo te lachen?" Deze vreugde wordt, voor Pierre, meer en meer innerlijk, heel eenvoudig, maar permanent, en hij zal het dan overdragen en uitstralen.
Het was zeker zijn ontdekking dat de heilige Geest werkelijk een 'Persoon is die leeft in hem’ en de vreugde is het stempel van de Geest.
Maar - en dat is punt twee - deze Heilige Geest Leidt hem naar de Vader".
Het beeld van het vaderschap was in hem geschonden en gekwetst. Pierre had zijn vader vergeven dat hij afwezig was geweest en dat hij zijn moeder ongelukkig had gemaakt; hij had zich met hem bezig gehouden, had hem geholpen de Heer te ontmoeten en zich te openen voor zijn Barmhartigheid. Maar hij behield in zich een ontbreken van een vaderlijke referentie, een model een voorbeeld: hij was in zekere zin een wees. En zie, de Heilige Geest doet hem plotseling ontdekken dat God Vader is. Hij is zijn Vader en Hij bemint hem, Pierre, als Vader die Hij is,
Pierre vindt dan zijn kinderhart terug en ontvangt een vreugde die hem nooit meer zal verlaten, zelfs in de beproevingen en de momenten van strijd, omdat zij berust op de zekerheid van een Liefde die niet kan falen.
Tot aan zijn dood blijft hij er van overstelpt en verrukt, Hij, die een scherp besef van zijn armoede en onvermogen om zaken te realiseren door zichzelf, weet voortaan en voor altijd dat hij zich als een kind kan overgeven in vertrouwen en alles kan verwachten van de Liefde zonder grens en zonder voorwaarde van zijn Vader. In deze Liefde vindt hij zijn zekerheid. In navolging van zijn vriendin Thérèse van het Kind Jezus, neemt hij de weg van het "geestelijke kindschap", Het verklaart de stoutmoedigheid waarmee hij alles onderneemt met een grote' vrijheid.
Niet alleen de Heilige Geest doet hem de Vader ontdekken, maar Hij leidt hem binnen "bij de Vader", binnen de Drie-eenheid zelf: Pierre vindt daar ‘zijn thuis’, waar hij uitgenodigd wordt door de Heilige Geest om er te verblijven, verenigd met God in een voortdurend gebed.
Hij schrijft de volgende woorden (een concept-brief aan père Caffarel)
"Het feit dat ik de tegenwoordigheid van de Heilige Geest heb ervaren als Persoon heeft mij geleid naar de Vader en heeft mij rust gegeven. Als ik wil spreken met de mensen dan moet ik met Hem (Jezus) zijn, of meer exact, verborgen en geborgen binnen de Drie-eenheid. Daar is het een en al vrede en alles wat ik buiten mij moet doen, maakt mij niet onrustig, als ik er blijf, want zo handelen de Drie Personen binnen hun ene Liefde.....Maar dat alles, begrijp ik, beleef ik enkele ogenblikken en vervolgens glijd ik uit hun armen. Maar ik vrees niet, nu de Geest mij de weg gewezen heeft, ik laat mij weer opnemen en ik voel meer en meer dat ik hoe langer hoe minder uit hun armen wegglijd”
Pierre is in zijn wezen tot een eenheid geworden, de vrede en de rust die hij smaakt, bewijzen het.
Zijn relatie met Christus is er door veranderd: hij treedt met Hem binnen in een broederlijke relatie, als zoon van de Vader. "Wanneer Ik u zal terugzien zal uw hart zich verheugen en uw vreugde zal niemand u kunnen ontnemen." had Jezus beloofd. Dat werd werkelijkheid voor Pierre. Jezus brengt hem in relatie met de Vader, in hun vuur van Liefde en doet hem er in delen.
Zo wordt Pierre, man van gebed met een vurig hart, een man van vuur met het hart van een kind.
In deze tijd kan hij deze Liefde van de Heilige Geest die Hem verblindt en zich meester maakt van heel zijn wezen, niet bedwingen. Pierre stroomt er van over en hij schrijft op papiertjes die hem onder handbereik waren, kleine zinnen:
"Ik ben op de aarde vuur komen brengen.”
Het vuur van de Geest is nodig. Het vuur van jouw huis verteert mij. Oe Heilige Geest verenigt zich met onze geest om te bewijzen dat wij kinderen van God zijn zij die geleid
worden door de Geest, zijn kinderen van God.
"Kom Heilige Geest en u zult het aangezicht van de aarde vernieuwen.
Het is hoog tijd.
In de kracht van de Heilige Geest, is er geen sprake van opgewondenheid of geexalteerdheid.
Plaats Ons, Drieene God, als een zegel op je hart.
De liefde is sterk als de dood.
Dood waar is je overwinning ?”
(Persoonlijke notitieS l972)
Voortaan tracht hij, onder de leiding van de Heilige Geest, zich geheel en in alles over te geven aan de Vader, om, een met Jezus, te volbrengen wat langzaam aan duidelijk zal worden.
In dit vuur ondergedompeld, in deze 'gloeiende vuuroven van liefde': zoals hij het zelf uitdrukte, laat Pierre zich branden van liefde en brandt met Christus van verlangen deze liefde te verspreiden. Het thema van het vuur zal voortdurend in het hart van zijn leven zijn: dit wil hij doorgeven:
De liefde van God ontvlamt onze zielen opdat wij het brengen bij de anderen. Het is juist de geest van Pinksteren: een uitstorting van de Geest moet doorgaan tot aan de komst van onze enige Heer en Meester en Vriend.
Je ontvangt het doopsel van vuur niet voor je zelf maar om deze aan de anderen door te geven.
Pierre is gereed voor de nieuwe etappe van zijn leven. Zoals Maria na de Aankondiging, snelt hij naar "deze zielen waar de Heer hem naar toe roept." Op het ogenblik waarop hij dat schrijft, is er nog geen gemeenschap, maar alleen een gebedsgroep die ontstaat rond père Caffarel, waaraan Pierre en ik deelnemen en die wij spoedig zullen verlaten. Pierre weet nog niet wat de toekomst zal brengen maar voortaan zal hij al zijn krachten aanwenden om deze Pinksteren te verspreiden.
En dat samen. Zijn vuur om te spreken over de liefde van God zal hem een onvermoeibare en aanstekelijke dynamiek geven. Hij zal alles in het werk stellen om te slagen wanneer hij het belangrijk en nuttig beschouwt dat anderen er van op de hoogte zijn: en hij wil zoveel mogelijk mensen raken, zonder langer te talmen. ln dit vuur dat hij wil verspreiden gaat de Gemeenschap geboren worden en groeien waarvan Pierre de wezenlijke vormgever en bewerker is.
Weten dat de Liefde een Persoon is,
de Hoogverheven en Almachtige Heer,
maar ook de zeer zachtmoedige Heer
die slechts één verlangen heeft:
zich mee te delen,
het goddelijk vuur in onze ziel te ontsteken
om alles in ons te verteren,
behalve ons ja zodra wij het accepteren om het uit te spreken,
Ah, het mysterie van Liefde,
onvergelijkelijke vreugde,
vuur dat elke brandende bekoring verbrandt.