manna en kwartels
Peru juli 1983 parochianen Chongos Alto, muurschildering
B-02/08/2015 - 18e zondag door het jaar
" De Israëlieten zagen het manna
en vroegen: 'Wat is dat ?' Ze wisten
werkelijk niet wat het was."
( Exodus 16:15 )
INLEIDING
Graag wil ik u ook vandaag begroeten in onze kapel van dit huis. We komen om elkaar, zoals op andere dagen en momenten, te ontmoeten, en nu staan onze stoelen weer zorgvuldig door vrijwilligers klaar gezet naar deze ene richting. We kijken dus samen naar hier, naar het altaar, naar de plek waar ik nu mag staan. En de boeken liggen klaar om te gaan horen wat de Heer ons vandaag wil zeggen....Kelk en broodschaal staan er...... en weer gaat het over het Brood, dat de Heer ons geeft, met die bijzonder aandacht van zijn Liefde.
Willen we beginnen met God te vragen om vergeving en ook waarin we aan elkaar tekort hebben gedaan.
HOMILIE
Ik begin vandaag met een zinnetje uit de eerste lezing: De Joden in de woestijn ontdekken iets op de grond en ze roepen in hun taal Manna...en dat betekent: wat is dat ?
Ja, de lieve Heer doet ons vandaag eens echt even naar hem opkijken, en wat rondkijken hoe ik hoe wij zijn....ja, en dan vragen: Wat is dat ? .. Wat wil de Heer in ons leven geven....wat gebeurt er...WAT IS DAT ?
De joden hadden geen naam voor wat ze van God uit de hemel te eten kregen, zolang ze door de woestijn trokken....en ze noemden het: Wat is dat ? Manna....
ja, die vraag kan ook ons vandaag helpen om wat te kunnen mediteren over de eucharistie, het Brood dat de Heer ons geeft ter versterking op onze weg, en ook als een tastbaar teken van zijn Liefde.
De hostie die we in de Mis gebruiken is meestal wat groter, juist op het moment dat de woorden van de consecratie door de priester zijn uitgesproken, en de hostie te toont......zodat iedereen ook de gedaante ziet.
En toch ,zoals u ook allemaal weet, is de beleving van de Eucharistie ook de vraag geworden die de Israëlieten bij het manna ontvangen: Wat is dat !
In de beleving van onze kerk zijn ook opvattingen ontstaan over de werkelijke aanwezigheid van Jezus in wat we alleen maar zien: BROOD en WIJN.....terwijl de hele geschiedenis vanaf het begin ons vertellen kan hoe de christenen de Heilige Hostie met eerbied bewaarden om ook de zieken die niet naar de Mis komen kunnen, hen het Lichaam van de Heer te doen ontvangen.
Ook het andere omgaan na de grote vergadering van het Concilie met de eucharistie, door te kunnen vieren in onze eigen taal, in het ook kunnen ontvangen van de hostie op de hand in plaats van op de tong, staande en niet meer knielend aan de communiebank.
Het is bijzonder goed, als we er op letten om met grote eerbied met dit mysterie om te blijven gaan, en onszelf nu af te vragen, of en wat we kunnen doen om onze eerbied te versterken.
Zoals we het hier doen kun je zeggen dat we trouw blijven aan die zorg om de grote gave van Jezus' aanwezigheid, en ook in de parochiekerk proberen we dat ook zo te doen door bijvoorbeeld dat de kleine misdienaars met een kaars naast de priester gaan staan, om toch maar aan te geven welke schat, wat voor kostbaars de Heer ons doet geven die naar voren komen, en die zich met ons wil verenigen tot in het brood van de hostie toe.
Jezus blijft ook ons zeggen wat Hij in het evangelie al zegt: Ik ben het Brood des levens: wie tot Mij komt zal geen honger meer hebben!
En zo hoeven we, ons de vraag niet meer te stellen: wat is dat? Dat Brood ?
" De Israëlieten zagen het manna
en vroegen: 'Wat is dat ?' Ze wisten
werkelijk niet wat het was."
( Exodus 16:15 )
INLEIDING
Graag wil ik u ook vandaag begroeten in onze kapel van dit huis. We komen om elkaar, zoals op andere dagen en momenten, te ontmoeten, en nu staan onze stoelen weer zorgvuldig door vrijwilligers klaar gezet naar deze ene richting. We kijken dus samen naar hier, naar het altaar, naar de plek waar ik nu mag staan. En de boeken liggen klaar om te gaan horen wat de Heer ons vandaag wil zeggen....Kelk en broodschaal staan er...... en weer gaat het over het Brood, dat de Heer ons geeft, met die bijzonder aandacht van zijn Liefde.
Willen we beginnen met God te vragen om vergeving en ook waarin we aan elkaar tekort hebben gedaan.
HOMILIE
Ik begin vandaag met een zinnetje uit de eerste lezing: De Joden in de woestijn ontdekken iets op de grond en ze roepen in hun taal Manna...en dat betekent: wat is dat ?
Ja, de lieve Heer doet ons vandaag eens echt even naar hem opkijken, en wat rondkijken hoe ik hoe wij zijn....ja, en dan vragen: Wat is dat ? .. Wat wil de Heer in ons leven geven....wat gebeurt er...WAT IS DAT ?
De joden hadden geen naam voor wat ze van God uit de hemel te eten kregen, zolang ze door de woestijn trokken....en ze noemden het: Wat is dat ? Manna....
ja, die vraag kan ook ons vandaag helpen om wat te kunnen mediteren over de eucharistie, het Brood dat de Heer ons geeft ter versterking op onze weg, en ook als een tastbaar teken van zijn Liefde.
De hostie die we in de Mis gebruiken is meestal wat groter, juist op het moment dat de woorden van de consecratie door de priester zijn uitgesproken, en de hostie te toont......zodat iedereen ook de gedaante ziet.
En toch ,zoals u ook allemaal weet, is de beleving van de Eucharistie ook de vraag geworden die de Israëlieten bij het manna ontvangen: Wat is dat !
In de beleving van onze kerk zijn ook opvattingen ontstaan over de werkelijke aanwezigheid van Jezus in wat we alleen maar zien: BROOD en WIJN.....terwijl de hele geschiedenis vanaf het begin ons vertellen kan hoe de christenen de Heilige Hostie met eerbied bewaarden om ook de zieken die niet naar de Mis komen kunnen, hen het Lichaam van de Heer te doen ontvangen.
Ook het andere omgaan na de grote vergadering van het Concilie met de eucharistie, door te kunnen vieren in onze eigen taal, in het ook kunnen ontvangen van de hostie op de hand in plaats van op de tong, staande en niet meer knielend aan de communiebank.
Het is bijzonder goed, als we er op letten om met grote eerbied met dit mysterie om te blijven gaan, en onszelf nu af te vragen, of en wat we kunnen doen om onze eerbied te versterken.
Zoals we het hier doen kun je zeggen dat we trouw blijven aan die zorg om de grote gave van Jezus' aanwezigheid, en ook in de parochiekerk proberen we dat ook zo te doen door bijvoorbeeld dat de kleine misdienaars met een kaars naast de priester gaan staan, om toch maar aan te geven welke schat, wat voor kostbaars de Heer ons doet geven die naar voren komen, en die zich met ons wil verenigen tot in het brood van de hostie toe.
Jezus blijft ook ons zeggen wat Hij in het evangelie al zegt: Ik ben het Brood des levens: wie tot Mij komt zal geen honger meer hebben!
En zo hoeven we, ons de vraag niet meer te stellen: wat is dat? Dat Brood ?