Wonderbaarlijke bekeringen in Paray le Monial

 Wat informatie aan vooraf

Het volgende gebeuren vraagt om een korte inleiding, hoe ik in de Bourgondische bedevaartplaats van het H. Hart ben terechtgekomen. Het was 1981 dat een van mijn broers me vroeg of ik al een vakantiebestemming had? Nog niet? “Wil je dan enkele mensen voor mij mee naar Paray-le-Monial meenemen. Je kunt dan daar wel zien waar je de vijf dagen wilt doorbrengen. Er is in die streek veel te bezoeken om er eens te gaan kijken. Denk aan Cluny, met heel zijn geschiedenis aan kloosterleven, en -iets heel anders - Taizé, een moderne kloostergemeenschap waar je in deze tijd honderden jongeren uit alle landen kunt ontmoeten".

Ik heb ‘ja’ gezegd en kwam dus in de plaats van het H. Hart aan, en …. ik ben gebleven! Misschien kom ik toe later toe, om dat allemaal te vertellen. Ik kwam daar terecht in een zomer-bijeenkomst georganiseerd door leden van de toen nog heel jonge nieuwe gemeenschap van de Emmanuel. Mannen, vrouwen gehuwd en celibatair, priesters, opvallend veel jongeren. Ik moest, zacht gezegd, de eerste dag wennen, maar je werd als priester meteen gevraagd om mee te doen met de vieringen van de Eucharistie, en ook - wat toen in ons land helemaal was ‘weggewerkt’- het sacrament van de Biecht, oftewel: de Verzoening.
Het overkwam me allemaal als weldadig, ik voelde me  thuis. Ik kwam uit de parochie in Udenhout waar ik in mijn geloven werd gesteund en gedragen.  Maar hier was het kerk-zijn nog meer, je priester-zijn werkt sterker dan jezelf zou denken. Ik ben daarom op verzoek  ook deel gaan nemen aan het toedienen van het sacrament  van de verzoening. Ik had wel een bordje: Nederlands bij me staan, maar ik ontmoette ook veel Fransen en Duitstaligen. We hebben vroeger die talen goed geleerd vooral om te kunnen lezen en verstaan, maar het spreken van Frans en Duits was geen 'gewoon' werk; maar met wat zoeken, heb ik de mensen aangehoord, en ik hoop de liefde van Jezus te hebben  mogen laten voelen.