B-15/04/2018 - 3e zondag van Pasen 
 
 
“ Waarom zijt ge ontsteld en waarom komt er twijfel op in uw hart?
Kijk naar mijn handen en voeten: 
Ik ben het zelf. Betast Mij en kijkt…een geest heeft geen beenderen, zoals ge ziet dat IK heb.
En na zo gesproken te hebben toonde  Hij hun
Zijn handen en voeten….”
( Lc. 24, 38-41 )
 
 
INLEIDING
 
 
Fijn dat ieder er wil zijn, om samen te beleven dat ons ‘bestaan van dag en nacht’ méér betekent dan wat nieuws en bladen ons vertellen…..Pasen waren voor de mensen die God niet kennen, en vooral het verhaal van Jezus niet, alleen de twee zondagen. En wij die de derde zondag van Pasen willen vieren, ; we zijn 50 dagen lang op weg naar Pinksteren, de dag, die ons zal doen ervaren, dat Gods Geest ons steeds nabij is, maar ook ervaren wij nog eens, dat Jezus elke dag met ons meegaat, maar niet voelbaar, en voor onze ogen waarneembaar, zoals de leerlingen Hem konden zien, aanraken en voelen.
Daarom is het weldadig om hier samen te bladeren in DE VERHALEN van het eerste Pasen, van de vrouwen, de leerlingen, paniek, en twee die het niet meer zagen zitten en op weg naar huis waren in Emmaus.
Bidden we om de Heilige Geest, dat Hij ons toch weer opnieuw doet lezen en verstaan wat de GOEDE GOD ons wil meegeven in ZIJN WOORD.
We vragen eerst om vergeving van ons zwakke geloof en alles wat we hebben laten liggen ten opzichte van de Heer, maar ook ten opzichte van onze medemensen.
 
HOMILIE
 
Beste mede-gelovigen, ik mag  hier op het moment van de Preek, van de Homilie, me het niet gemakkelijk maken, door, zij het, u wat goed bedoelde stichtelijke  vrome woorden mee te geven……Als we straks buiten komen, dan zouden mensen ons kunnen aanhouden en zeggen:wat doen jullie hier? Geloven jullie dat nog?….Dat doet toch niemand?. Misschien hebben we geen zin om de discussie aan te gaan, alweer……en misschien zouden we zo gauw ook geen woorden kunnen vinden…..en dan maar gauw naar huis met in ons die kostbare maar kennelijk zwakke gedachten, dat we goed geloven, dat God bestaat en Liefde is en in Jezus kwam, leed stierf en toch weer opgestaan is uit te doden?
Ik moet u zeggen, dat ik iedere keer als ik als priester mag binnen komen en naar het altaar hier gaan……je ziet het altaar, de tafel, de steen, en op de plek waar we straks het Heilig Lichaam van Jezus ontvangen……. en NIET TE VERGETEN voel ik deze plek, daar zo dikwijls bij het afscheid…..hier de dode zijn binnengebracht, licht om hen heen geplaatst en wierook, als opstijgend gebed naar IEMAND, die leeft…..
De gelovigen hebben hun plek en zien over de kist heen….DE PLEK, ….Neen die Jezus van toen niet, maar de tekens die Hij achter liet.
 
En nu weer hier op de derde zondag van Pasen bijeen gekomen is ons voorgelezen, hoe de gelovigen van toen bij elkaar waren. Biddend bij elkaar, en ze hebben van enkele vrouwen gehoord, dat het graf van Jezus weg is, het is leeg….en hier kijken ze elkaar aan, want IEMAND die DOOD IS komt toch niet meer terug, is voor altijd WEG.
Maar dan komt Jezus die eersten van de gelovigen tegemoet, om aan hen het GELOOF aan te reiken……INEENS is HIJ daar binnen in hun gesloten zaal, en ze schrikken verschrikkelijk.,…ze ZIEN HEM: JEZUS  !
Hij toont hun Zijn gewonde handen en zijde en voeten….Ik ben het echt…en als dat nog niet genoeg is, zegt Hij: heb je iets te eten? En Hij eet een stukje geroosterde vis voor hun ogen op……Een Geest doet zo iets niet……
Beste mensen, in al de verhalen van PASEN blijft het twijfelen, het kan toch niet…..en we zien ,wat hier gebeurt zoals Wij BIJ ELKAAR ZIJN……, er komt een GELOOF, dat je Hem die nu naar de Vader in de Hemel is, dat we die niet ZIEN…..
In een kerk als deze hebben we de tekens ervan….om bij het voorbeeld van de uitvaart vast te houden, we zien het altaar, en er komen dadelijk de TEKENS die HIJ tastbaar ons achter liet…Beker en Brood….en wierook branden we, en dat simpele teken dat opstijgt naar boven trekt onze blik omhoog, doet ons aanvoelen, heel  menselijk denken we God  BOVEN IN DE HEMEL….en beelden als dat van Maria en vele heiligen die ook allemaal weg zijn, ze laten iets voelen van wat er is….GELOVEN hebben we niet door die beelden dat weten we wel, maar als je later een foto pakt van een dierbare, de afstand lijkt overbrugd……
JEZUS brengt ons bij elkaar en ja, als we bijeen zijn, kunnen we elkaar net als de eerste mannen en vrouwen, versterken….Ja, Hij heeft het gezegd, Hij is hier. 
Bij een uitvaart hebben eens twee van de volwassen kinderen me gezegd….ja, maar ZIJ is toch maar weg, en we hebben wat liederen, en u zult wel iets moois uitkiezen uit de bijbel en er zijn veel bloemen…..
Ik heb toen onder de preek ineens durven zeggen: mag ik jullie en de vele anderen die hier willen zijn, een brutale vraag stellen:
Hoe lang is het geleden, dat we gebeden hebben, dat we vanuit ons hart, vanuit jouw centrum, waar je gedoopt bent, HEM iets gevraagd….Zullen we dat eens doen? Heer, kom bij ons, U die Verrezen bent, die gezegd heeft tegen de eerste christenen: kijk, voel maar, raak me aan, …nu met je hart, ja, en ik luister naar iedereen, nu jullie bidden voor je lief….En blijf dit zoeken, …het is in je….PASEN is er altijd…KOM HEER JEZUS EN BLIJF BIJ ONS.