B-19/04/2015 - derde zondag van Pasen
“Te beginnen met Jeruzalem moet gij
van dit alles getuigen.”
We mogen het invullen, hoe goed het is, dat we bij elkaar willen en kunnen zijn op deze derde zondag na Pasen.....Buiten mooi weer, opbloeiende natuur overal, een extra bloemetje in je huis, maar het belangrijkste is: Jezelf, wat je mee draagt, en wat we met elkaar delen. Geloven, dat kun je van binnen maar we hebben elkaar nodig, dat we Hem vasthouden, Jezus, de Heer van ons leven, en elkaar herinneren dat we Hem beleven bij alles wat ons overkomt, vreugde en verdriet.
Gods Woord bemoedigt ons weer met Zich te laten zien in Jezus, zoals Hij binnen kwam, de eerste paasdag....en Hij gaat ons zeggen.....jullie moeten aan de anderen getuigen, gaan vertellen, wat je ziet en beleeft, te beginnen met Jeruzalem, en dat is bedoeld de plaats waar we nu bij elkaar zijn.!
HOMILIE
Het verhaal van het evangelie begon met de twee leerlingen, die teruggekomen zijn van Emmaus....ze waren uit Jeruzalem weg gegaan, omdat Jezus toch dood was en alles was mislukt, geen profeet, geen toekomst met Hem, want Hij is dood.....Maar onderweg kwam Hij bij hen lopen, toen ze zo pessimistisch met elkaar erover spraken...en Hij had geluisterd wat ze allemaal tegengevallen was....en ze hadden Hem binnen gelaten toen ze thuis kwamen en Hij had het brood voor hen gebroken...en toen zagen ze dat Hij het was, maar ineens was Hij weg......
Enthousiast vertelden ze het aan de anderen en ineens stond Jezus daar NU bij hen in de zaal......En die parate woorden: Vrede zij Jullie !
En het valt ons met dit Paasfeest op....Hij komt niet als een Geest, die een schijn-lichaam heeft, spookachtig ..... Kijk dan naar mijn handen en voeten....de sporen van de spijkers ...en nog dringt het niet echt tot hen door, en dan zegt Hij....Heb je wat te eten...en ze geven Hem een stuk geroosterde vis.....
Ja, beste mensen, ik ben dit jaar, dit pasen van 2015, nog eens scherper gaan ontdekken, dat Jezus ons van deze tijd wil sterk maken, vanuit Zijn werkelijkheid. Hij brengt ons via de leerlingen over, dat we ons voortduren mogen herinneren, dat Hij er is....Dat Hij Iemand is die ieder van ons lief heeft, en dat woord liefde is misschien gemakkelijk gezegd, want bijvoorbeeld: er zijn zoveel mensen, die bij anderen niet gezien worden, die niets meer durven nog iets in dit leven te verlangen.
En als het ons goed gaat, als we mensen om ons heen hebben op wie we aan kunnen, van wie we voelen, dat zij ook mogen, van ons houden, wij kunnen dat geluk van ons dagelijks leven door Jezus dieper laten beleven en voelen. En als gelovige mensen leven we, en daar straalt ook iets van uit naar de anderen, die we ontmoeten of met wie we leven.
We hebben het dan vaak over bidden.....En dan denken we: een moeilijke klus, want praten met Iemand die je niet ziet en niet hoort.....
Ja, dat is meestal zo, maar ....
Bidden is niet veel woorden, alleen de Naam zeggen, vertrouwt ons....en Hij wil ook met ons praten....en dat reikt naar dat gebeid dat om zo maar te zeggen beneden ons hoofd zit, in ons hart.
Nogmaals, Jezus zegt: Betast Mij: Ik ben het zelf.....
Als dat vandaag nog weer dieper bij ons gaat zitten, kunnen we ook zijn grote wens vervullen, waar het evangelie vandaag mee eindigt, Zijn Eigen Woorden: Jullie moeten van dat geloof van je, dat je Mij kent, daarvan moet je getuigen, daar moet je over gaan praten, want Ik heb je daarbij nodig, om zo Mij te laten kennen in de anderen.
We denken meestal; over geloof delen, dat is voor diakens en priesters of een vrome kloosterling....maar juist in deze tijd, doet Hij ons inzien, dat we mogen vertellen zoals Hij zich aan ons geeft! Amen