B-10-07/06/2015  Sacramentsdag
 
“ Dit is het bloed van het verbond dat 
de Heer op grond van al deze woorden,
met u sluit.”
( Ex.24:8 )
 
 
 
 
 
We komen bij elkaar, dank voor ieder die er wil zijn, en het is GEWOON, wat we elke zondag, en wij hier op de avond ervoor, doen.....
Dezelfde gebaren, volgorde van bidden en zingen en luisteren......
En toch vieren we SACRAMENTSDAG...... Het moet toch wel belangrijk zijn, om ook nu nog eens het Licht te zetten op wat we al die jaren en eeuwen zijn blijven doen....het gebaar van Jezus op de avond vóór zijn lijden en dood.
Eucharistie, ja toch goed, want iets wat we geregeld doen, daar komt gauw sleur bij.....Ja, bij alles wat mensen doen met elkaar....Zelfs de kus van twee mensen die van elkaar houden, kan ook zo maar er even oppervlakkig amper raken, dat het een blijk van liefde is.
De goede God waakt over ons, en helpt ons eerst vergeving te vragen voor waar we als priester en gelovige in tekort geschoten zijn: dankbaarheid voor de grote gave!
 
HOMILIE
 
Ik heb tegen u al gezegd bij het begin van de viering: Wat we NU OOK WEER DOEN is ...gewoon, dat doen we altijd , elke keer, eucharistie vieren...de Mis, ook wel genoemd. We hebben allemaal dat in onze kinderjaren de Communie gedaan, zoals dat heet.
En bij mij, en andere priesters is erbij gekomen, dat ik sinds 25 juli 1953, meer dan zestig jaren, ELKE DAG aan het altaar gestaan, de hostie genoemd en de kelk om de hoge woorden uit te spreken, die we vandaag ook weer uit Jezus’ mond hebben gehoord: Neemt, dit is mijn Lichaam!
We hebben hem ontvangen, verborgen in de hostie, ik droeg Hem al die keren in mijn handen terwijl de verheven woorden werden uitgesproken.
 
We hebben het in de jaren ook in de kerk allerlei stromingen en opvattingen ook horen zeggen: dat moet je alleen maar zien als een symbool, gewoon brood, en zelfs zijn er kerken geweest waar men de overgebleven hosties weer in de doos terug deed.
Maar ik heb de jaren door, de werkelijkheid van Jezus in de Eucharistie mogen bewaren: Ja, Hij is echt hier, en dat is het geloof dat je in alle bezoeken van hoe ver weg ook terug vindt.
En om maar een voorbeeld te noemen: de martelaren van den Briel 19, zijn opgehangen VANWEGE HUN BLIjVEN GELOVEN in dit geheim..... en in het trouw zijn aan de paus.
 
Vandaag is het daarom goed, om hier het zo nog eens even duidelijk te zeggen...We zijn rijk met deze genade, en in alle gedoe van de moderne tijden zijn mensen weggebleven van de Tafel van de Heer...en dan worden we armer.
Als Kerk, als mensen die echt dat geloven van de levende Heer die naar ons komt en ons opneemt in zijn levensoffer, we mogen en moeten dat uitdragen aan de mensen van nu.
Als kinderen de communie doen, wordt hun hier het echte verhaal verteld, maar die kinderen van nu een paar weken terug en wij, we zijn allemaal zwakke mensen, die in het geloof elkaar sterken, en samen bidden, dat we het ECHT beleven mogen.
Om een voorbeeld te noemen: de H.Theresia van Lisieux schrijf in haar levensverhaal onder andere, dat ze het zelf mee maakte, dat ze met goede bedoeling de Hostie ging ontvangen, en terug op haar plaats werd ze door allerlei gedachten en dingen in haar hoofd bezig gehouden, en ze vergat de aanwezigheid van de Heer te beleven, ....
We komen allen te kort, en toch zoekt de Heer ons op, en Hij wil Zich met ons delen. Och, Lieve Heer Jezus,  deze dag, willen we nog eens terug komen bij U, en danken, en tegelijk vragen we voor elkaar en voor degenen die het niet meer weten: Dank voor uw Komst dadelijk ook in mij, in ons. Amen