A-28/05/2017 - 7e zondag van Pasen -
 
 
“Daar aangekomen gingen zij  naar de
bovenzaal, waar ze verblijf hielden:
Petrus en Johannes, Jacobus en Andreas,
Filippus en Tomas, Bartolomeüs en 
Mattheus, Jacobus, zoon van Alfeüs,
Simon de ijveraar en Judas, de broer
van Jacobus. 
Zij alleen bleven eensgezind volharden
in het gebed, samen met de vrouwen,
met Maria, de Moeder van Jezus, en 
met zijn broeders.”
( Hand.1: 12-14 )
 
 
Ieder zal zich hopelijk WELKOM  gaan voelen…..omdat op deze zondag voor Pinksteren, de eerste lezing aandacht vraagt met juist namen te noemen van wie daar TOEN, om zo te zeggen in de kerk, bij elkaar waren …….Mensen die een voor een bij de lieve Heer tellen, en tegelijk mogen we onze namen er bij uitspreken en dan komen we al aardig mee bin het verhaal van God met de mensen….Toen de apostelen, en enkele vrouwen en vrienden,
Maria de moeder van Jezus wordt ook ,apart, genoemd, en er staat bij geschreven dat ze  in gebed bij elkaar zijn om af te wachten wat de Heer hun zou laten ervaren.
Vandaag tussen Pasen en Pinksteren, acht dagen nog , bidden we om een nieuwe Pinksteren…..
Pinksteren, er werd over verteld, en nog natuurlijk, hoe het was een aparte dag in Jeruzalem, nog druk van het Joodse Pasen….er waren er dan veel mensen uit vele streken gekomen uit verre landen ook…..
En ineens worden ze aangekropen door een bijzonder gevoel…er is sprake van geluid van een storm, en vuur dat zich boven alle apostelen en ria de vrouwen als een vlammetje zich neerzette….Ze velen zich veranderd, en die Joodse mannen, helemaal geen sprekers, enkel vissers weten we, gaan ineens over Jezus die dood is te steken, en dat alles anders en nieuw wordt en dat Hij onder ons is.
Over die storm  en het gedruis op Pinksteren van toen wil ik even nadenken dadelijk met u.
Bidden we dat we ik het goed mag en kan uitleggen en dat het ook bij ons toch nog Pinksteren wordt.
 
 
HOMILIE
 
 
Ja, misschien gaat het te gauw, een stukje uit de bijbel voor te lezen…en vandaag bijzonder, want in die woorden geeft Jezus ons geen les, hoe Hij de Zoon van God is, en de boodschap van de Vader…Nee, we zijn getuigen van een intiem gesprek…van Jezus  met - het zijn woorden-  van de laatste avond, dat Hij met de apostelen voor het laatst bij elkaar is.
Ik heb die woorden in mijn leven vaak voorgelezen, en ik heb ze proberen tot me laten doordringen, hoe God , hoe Vader en Zoon met elkaar praten, en Jezus bidt tot de Vader, dat wij mensen er ook mogen gaan bij horen, dat die woorden in ons echt van ieder, zoals ieder heet, van elke persoon gaat worden.
Laat ik het maar open durven zeggen: ik heb mijn leven lang geprobeerd die woorden te laten binnenkomen….en er met mensen over gesproken, al meer dan zestig jaar als priester….
En, dat zeg ik erbij: ik denk dat Jezus weet, dat ik wel een zwak mensen ben gebleven, maar ik deed mijn best om de mensen van de parochies , en vooral kinderen en jongeren Zijn Verhaal te vertellen. Ik probeerde eerbiedig de Mis doen, en zieken zalven, en mensen de handen opgelegd bidden om genezing en niet te vergeten in de biecht om het allemaal op een rijtje te krijgen.
Maar we leefden na de jaren zestig, waarin ook binnen de kerk mensen opstonden die het goede wilden, maar eigen inzichten gingen doen: afschaffen van bepaalde gebruiken en regels, geen rozenkrans meer, en voor vele mensen viel er een leegte….Ik  heb de tijd niet om hier alle moeilijkheden op te noemen, en als priester had je te maken met collega’s die je links lieten liggen als ze dachten dat je alles bij het oude willen laten.
 
Ik was in 1973 al een tijd in de parochie van Udenhout. Zoals gewoonlijk zoek je iets  te doen op vakantie. Ik koos om naar Frankrijk te gaan, helemaal alleen naar Cluny en Taizé, oude en nieuwe gestichte klooster, waar ik rust zou zoeken, geen discussie te hoeven voeren, alleen maar geloven en vieren.Een broer van me hoorde dat ik naar Taizé zou gaan en hij belde me ook op weg daarheen drie mensen wilde meenemen naar het Franse stadje Paray-le-Monial, bedevaart van het Heilig Hart. Nou ja dat kon, een pater van Heeswijk en twee prettige dames.
Was daar nooit geweest, en daar was een nieuwe Gemeenschap bij elkaar voor gebed en bezinning, mannen en vrouwen jongeren en kinderen, priesters …van alles bij elkaar.
Kwam daar aan op een zaterdag middag, net voor het lange weekend begon.
Het was ook al weer anders, mensen, die veel zongen en baden, enthousiast waren ze ook. Maar hun enthousiasme was me wel een beetje te erg, en ik bad: och lieve Heer Jezus, nu ben ik op weg naar rust en kom hier terecht, en die mensen bidden zo meeslepend, met de handen omhoog, soms klappend bij bepaalde liederen.
Ze waren buiten in een grote tent bij elkaar en ik bleef op veilige afstand. Maar ze kwamen vragen of ik in de basiliek met de andere priesters de H.Mis mee wilde doen. Nou ja, Katholiek dat waren ze….
In die mooie kerk werd ik rustig , en ….toch meteen geraakt….mooie liederen, ik moest wennen aan het frans, maar die Mis was prachtig. 
Na de communie gebeurde het waar ik NOOIT aan gedacht zou hebben… Na de communie hielden ze steeds een paar minuten stilte, dat ieder even zou kunnen bidden op je eigen manier.
Op een gegeven moment begon iemand hardop te bidden, dank voor ieder die hier is, en vooral een gebed tot de Heilige Geest, en Hij bad voor een priester die hier is en bijna 28 jaar priester is…Jezus kom hem aanraken, en alles wordt in hem anders….De Heer zal je rijker maken voor de zorg onder de gelovigen, en vooral heel gelukkig……en heel zijn leven zal veranderen, en toch zichzelf blijven.
Ik zat erbij, en ik was daar goed, maar wat hij zei ging langs me heen, niets voor mezelf!
Toen we in de sacristie waren gingen de priesters, ongeveer toen nog maar een tiental denk ik: hoe lang ben jij priester?  want dat was genoemd…Die woorden bleken voor mij te zijn.
Op die avond veranderde alles eigenlijk…..ik voelde me thuis, en ben er de hele week gebleven, en ik werd gevraagd door mensen om met hen te bidden, op een manier die we hier kwijt waren.
Dat heeft mijn leven veranderd…Thuis gekomen in Udenhout kwamen jongeren van een jongerengroep me vragen: wat is er met jou gebeurd?  Ik heb hen proberen te vertellen wat en hoe, en hoe die anderen daar, ook uit Nederland voor het eerst….de aanwezigheid voelde van de Heilige Geest….Zo voel ik me nog rijk en ik denk dat ik daarom zo oud mag worden om er iets van te vertellen,zoals NU, en te zeggen: kom mensen…we bidden om de Geest, Hij vraagt niets wat niet bij je past….Hij verandert je, of liever maakt je gelukkiger en Hij helpt ons om woorden te vinden om met mensen van nu over GELOVEN te kunnen spreken.
Ik ben niet méér dan jullie of anders, ik ben wel priester, maar nog steeds gelukkig en ik ben nooit op de andere plaatsen  terecht gekomen, en al de jaren sinds 1981 ben ik alleen daar heen gegaan en duizenden mensen ontmoet…nu kan ik het niet meer, maar anderen gaan en ik bid met hen daar. Zalig Pinksterfeest.
 
 
 
 
 
 
 


Maak jouw eigen website met JouwWeb