A-12/03/2017 - 2e zondag veertigdagentijd
 
 
“ Maar Jezus kwam naar hen toe,
RAAKTE hen aan en zei;
Staat op en weest niet bang.”
( Mt. 17,7 )
 
 
WELKOM
 
Wie nu naar de kerk wil gaan, moet voor het gevoel soms méér kracht zetten om van huis te gaan, dan vroeger….want anderen lijken zo gemakkelijke thuis te blijven ! Er was  toen een soort plichtsgevoel, men lette op elkaar of hij of zij ook ging…..En ieder die binnen kwam zocht een plaats op, en bleef stil om ieder de kans te geven al wat te bidden of zomaar nadenken aan de goede God…..Die stilte had iets waardevols.
Maar de viering begon , zo nu gezien : op wat afstand……Natuurlijk wisten de gelovigen van bij elkaar horen en van elkaar in de Heer toebehoren, maar iets warms ontbrak toch wel.
Dus zoals altijd deze keer: WELKOM, goed dat je de keuze hebt gemaakt. En niet voor niets…er komt een tekst uit het evangelie, die we allemaal wel kennen, mij zeer dierbaar geworden vooral in de tijden dat zoveel gemist worden, en zonder een oordeel over iemand uit te denken: mensen die het geloof wat ver VOELEN…..
Jezus neemt zijn drie beste vrienden mee de berg op…. Ja, vóór Jezus zelf en de drie leerlingen qua geloof die moeilijke tijden gaan krijgen….
OOK neemt Hij ons mee….NU.
Vragen we eerst om vergeving aan de goede God en aan elkaar om de WOORDEN uit ZIJN stem te kunnen horen.
 
HOMILIE
 
Beste mensen, als dit evangelie gelezen wordt, en soms zoek ik in een van de evangelies dit verhaal op, om even Jezus in dit verhaal tegen te komen, vooral als er iets gebeurt waar je van schrikt. En ook doe ik deze bladzijde open om iets dat je moet gaan verwerken. Zoals nu, ….gisterenavond belde een broer me op met de woorden : ja jongen, voor mij komt het einde, ze kunnen niets meer voor me doen.
Zulk een bericht is voor ieder van ons een soort aardbeving…..je moet loslaten, iemand gaat weg , en tegelijk de vraag: gaat hij ergens heen? Om ons heen halen mensen de schouders op, en zeggen: dan is alles afgelopen!
In de eerste lezing wordt het avontuur van Abraham lang geleden ons NU ook gezegd:” Trek weg uit je land, je stam, je familie…..naar het land dat Ik u zal aanwijzen!”
In het evangelie moeten we ons even proberen voor te stellen: Jezus weet wat er in Jeruzalem met Hem gaat gebeuren…zijn lijden, dood….zijn weggaan…..En Jezus heeft erover nagedacht: hoe kan IK dat gaan beleven…en hoe moet ik mijn vrienden voorbereiden: ik ga weg, ga dood, maar op een vreselijke manier……Hij neem de drie mannen die zijn beste vrienden zijn mee de berg op, om te laten gebeuren wat er dan komt……
Bij al ons kijken zeggen we: ja het moet je gebeuren, je ontkomt er niet aan!
Ja, en dan kunnen we een kaart trekken uit onze zak: we geloven….het leven gaat over, maar je wordt meegenomen naar de Hemel, waar nooit een einde aan vreugde zal komen….
Maar  geloven …..is nog niet zien…en ons dat andere leven voorstellen, dat kunnen we niet.
WE GAAN MET JEZUS DE BERG OP…….we lezen het verhaal niet meer als een verhaal van toen met Jezus en de drie mannen….
Hij wil een tip oplichten van wat God ons bereiden zal.
Ze zijn samen, wij zijn maar alleen…..En ineens wordt Jezus dezelfde die ze zien en kennen, toch anders….zijn gezicht verandert, begint te stralen…..licht komt er en zijn kleren gaan helder glanzen…..
ZIJ zien dan twee voor Hem de meest bekenden uit de geschiedenis van het Joodse vol: Mozes en Elia ……en ze praten met Jezus als bekenden.
Petrus is helemaal overdonderd, gegrepen, ontroerd tegelijk….”Heer, wat goed dat we hier zijn, en zo moet het altijd blijven…Ik zal hier wel drie tenten opslaan, een voor U, Jezus, voor Mozes en voor Elia…..en dan blijft dit licht en de vreugde ……
En dan eerst is het stil en een stem uit de hemel….Dit is Mijn Zoon, mijn lieve Zoon…..luistert naar Hem!
Ja, wij zijn er bij, we horen het, en ook al zien we dat licht niet zoals zij…en de stem zegt het ons mensen van NU…dit is mijn Zoon, luistert naar Hem….en je hebt zijn woorden in je bijbeltje, en je hoort ze vaak zijn woorden.
En Jezus doet dan iets….Ze moeten naar beneden, naar het gewone leven, naar wat daar gebeurt….Hij raakte hen aan, en zegt: sta op en weest niet bang, ook niet als het leven komt zoals het is….
Ja, beste mensen: dat zegt God tot ons in deze tijd… Praat er nu niet over met de anderen, ….neen, niet zwijgen, …maar als ik weg ben, dan gaan jullie dit verhaal vertellen….We zagen Hem, zoals Hij van God kwam, licht , helder, dichtbij…..en kijk en voel…Hij raakt ons aan!  En lees het straks nog eens. ….. over de hemel, over alles voor jou weggelegd,,,,wees niet bang ! Amen.