B-26/07/2105 - 17e zondag door het jaar
 
 
“  Elisa zei:’Geef dit te eten aan de mannen’. 
Zijn dienaar antwoordde:’Hoe kan ik dit nu 
voorzetten aan honderd man?’
Maar hij antwoordde: ‘Geef het de mannen 
te eten. Want zo spreekt de Heer:
Zij zul;en eten en overhouden’”
( 2e Boek Koningen $;42-44 )
 
 
 
 
Beste mensen, vandaag twee bijzondere verhalen, die opnieuw aan ons worden verteld. Fijn dat ieder er is, en zich er ontspannen voor gaat zitten, want wie weet, hoe dichtbij de Heer komt in zomaar twee verhalen over het wonder van mensen die mogen komen eten, en van een klein beetje, kan ieder de honger stillen, en , er blijft zelfs over!
Om ons heen zullen velen de schouders ophalen en wat lachen om zulke een  haast niet te geloven vertelling…. Ook ons kan het overkomen, dat er vragen rijzen….En toch God spreekt ons met die simpele woorden persoonlijk aan….om ons te laten voelen dat Hij er is in ons bestaan!
Buigen we voor hem die ons schiep, en vragen we eerst om vergeving.
 
HOMILIE
 
 
Het verhaal in het evangelie met Jezus als dé Persoon, is ons in de eerste lezing uit eeuwen daarvoor verteld over Elisa, die de mannen om zich heen ruim te eten gaf terwijl er maar een beetje beschikbaar was.
Wij die Jezus niet zoals de tijdgenoten kunnen zien en horen;  zulk een teken als de brood vermenigvuldiging maken we niet mee, en misschien lezen we er overheen, dat er zoveel mensen achter Jezus aan kwamen, omdat Hij de zieken genas.
Een ding moeten we wel goed tot ons laten doordringen, en dat gold ook voor de mensen die de wonderen mee maakten, de zieken die genezen werden zijn toch later weer ziek geworden en gestorven, en ook die brood kregen en geen honger meer hadden, kregen de volgende dag weer honger.
 
Wat Jezus doet, is zoals we kunnen zeggen, het zijn allemaal tekens van wat Hij eigenlijk ons kwam geven door mens te worden als wij….. Hij kondigt aan, dat dit leven niet alles is, en dat er achter dit leven een hemel is, waar we met een ander lichaam volkomen gelukkig zullen worden, en zijn en dat er daar geen tranen meer zijn, en geen pijn en geen honger……
 
Wat ik u in deze vakantietijd nu vertel bij het verhaal van deze zondag is toch ook weer voorlezen met de woorden op het eind: Zo spreekt de Heer, of : Woord van God.
Wat ons gebeurt en wat ons overkomt in de viering is de Heer onder ons te weten…..Dat hebben we nodig bij alles wat gebeurt en wat ons overkomt in het leven….en we worden aan alle kanten ook weggezogen van het denken aan de lieve Heer door alles van deze wereld, dat ons kan lokken en trekken…Maar de mooie gewone dingen waar we van genieten kunnen, mogen we en moeten we in dankbaarheid aanvaarden en beleven.
Jezus wil ons niets ontnemen waar we gelukkig mee zijn, maar Hij wil ons doorheen alle dingen, vooral laten zien, dat Hij er bij is, in ons leven, en elke persoon, en dat Hij geniet van wat wij genieten.
Maar tegelijk kunnen we constateren, dat veel mensen Hem niet meer, of NOG niet kennen….. hoeveel van de kinderen wordt Zijn Verhaal verteld? Er is zo’n sfeer gekomen, mede door sommige politieke partijen verkondigd: als je nog wilt geloven, moet je dat maar achter je voordeur doen.
Als men een voetballer voor de wedstrijd een kruis ziet slaan, wordt er gauw bij gezegd: o die komt uit zo’n zuidelijk land…..
Ik wil vandaag eigenlijk niet hardop denken wat we allemaal  wel of niet moeten doen als gelovigen….alleen weer dit…En dat kregen we denk ik vroeger te weinig mee….Je moet bidden…en dat is praten met God…en we hebben sterke teksten om ons daarbij te helpen zoals Onze vader en wees gegroet…Maar waar we om moeten vragen…Heer, geef ons het brood dat wij tekort komen in deze tijd …… dat we uw Naam noemen gaan, dat we  durven uitspreken wat er in JOU als geheim zich afspeelt, gewoon zeggen, en vertrouwen dat we gehoord worden. 
Ik heb de Stichter van de Emmanuelgemeenschap Goursat ooit horen noemen…och mensen, als je denkt..ik ga bidden,neem daar een tijd voor die ik nu aan kan…maar het lijkt soms eeuwen te duren, en we worden onrustig, we weten niet wat we moeten zeggen….Dan mag je door laten dringen, dat de lieve Heer eigenlijk zit te wachten dat je even maar stil wilt zijn, want Hij wil jou vanuit Zijn Hart ook iets zeggen…… Dat is iets wat elke mens, zelfs de meest vrome nog als eens vergeet.
Het verhaal vandaag, brood van toen aan mensen….en ons geeft Hij nabijheid, en straks weer Zijn Brood dat hier ook wordt bewaard als voelbaar teken van Hem. En Hij zal wel zeggen wat je nodig hebt,  niet zoals wij met elkaar praten maar intiemer van hart tot hart, en Hij begint denk ik altijd tegen ieder van
ons te zeggen…Goed dat je er bent, …..