zevende zondag 19 februari 2012

 19 februari 2012

Jesaja:43:18 en 19:
 
“ Klampt u niet vast aan wat vroeger gebeurd is, en geeft niet alle aandacht aan wat eens al geschied is. Zie, iets nieuws ga Ik maken, het is al aan het kiemen;weet gij dat niet?”
 
Marcus 2:5 ” Toen Jezus hun geloof zag, ....”
 
Gewoon hier met u deze morgen samen mogen zijn, is voor me een cadeau. Want niet alleen dat ik u zie,  maar ik mag het nieuws doorgeven....Ik mag puur uit de lezingen uitspreken wat de lieve Heer ons vandaag op het hart heeft voor ons.
Ik hoef niet te zeggen dat we als gelovigen onder druk staan om van alles wat gebeurt, wat vreselijk verkeerd is gedaan, we zijn bezorgd om “hoe het met ons geloven nu verder moet. Wat kunnen we nog? 
Je hoort van uitschrijven, mensen die niet meer komen, gewond als ze zijn.....
En dat voel ik net zo goed als jullie allemaal.
En dan zijn we hier bij elkaar, en het lijkt alsof God met ons opnieuw begint: duidelijker....niet moeilijke woorden, maar via Marcus kijken we naar die woorden, en we zijn als de mensen van toen verbaasd: kijk, daar is Jezus, daar , hier is God in die Persoon, die de mensen aanspreekt.
Nee, Hij moppert niet, hij vermaant niet, maar Hij is er gewoon....in het verhaal ... over die lamme, afgeschreven man, maar vier mannen sjouwen hem naar Jezus toe.
Ze kunnen het huis niet in, want er is al teveel volk. Dan maar via het dak, gelukkig een plat dak, en ze breken in en laten die man voor Jezus naar beneden zakken .....
Ik wil niet staan deze keer bij het wonderlijke gebeuren van die genezing, maar kijken naar vier mannen, wat die  voor een ander over hebben, en .....ze geloven in die Jezus.
En dat is wat Jezus zelf onderstreept: Hij zag hun geloof.......
 
De boodschap voor ons nu is: God wil graag iets van ons horen, hoe je het maakt en wat je vindt. God is juist in Jezus mens geworden, en Hij laat zich in het verhaal vandaag zien, en Hij kijkt naar ons: hebben jullie ook zo’n geloof als die vier mannen die zoveel doen om die man bij Hem te brengen, tot voor zijn voeten.
 
We zijn mensen van nu. De boodschap aan ons is ook NU: We moeten en mogen beginnen met die Jezus, die Naam uit te spreken....
God, Jezus is niet iemand die ons vooral theorie wil geven, maar wat hoort bij jou.
Hij is in ons leven, zoals de liefde is tussen twee mensen die elkaar vasthouden en samen pas zich veilig voelen....
We zijn gelovigen, en we zien veel mensen om ons heen die het kwijt zijn..... Niet op gaan wachten, of ze ook nog komen , terug of voor het eerst....
 
Nee God wil dat we er met elkaar over spreken.... Geloof jij ook? Jij niet meer ? Maar heb je ooit die Naam echt durven uitspreken?
 
We zien het : Jezus dicht bij en Hij geneest die lamme man.
Ik heb hier met kerstmis gezegd: we moeten die Jezus vragen: Och Heer, de mensen kennen U niet ( meer )..... Geef ons ook een teken, en niet alleen warme woorden, hoewel we er blij mee zijn, maar schud ons mensen wakker, geef ons uw tekens van genezing, van troost, van liefde voor en met elkaar...wonderen!!!!
 
Ik heb veel wonderen meegemaakt. Misschien teveel in het buitenland, en ik weet niet waarom Hij dat zo gedaan heeft. Vandaag denk ik aan een echtpaar uit Franstalig België, zij was ook helemaal verlamd in de benen, en ze gingen zich na de vakantie het aanrecht laten verlagen onder andere om aan de rolstoel aan te passen....
Ik heb met en voor hen gebeden en na een H.Mis kon ze opstaan, staan, en lopen...Ze kwamen zich later aan me laten zien, hoe hard ze kon weer lopen....En een jaar later kwamen ze terug om met de mensen te delen wat God hun gedaan had.
Wij hebben licht nodig, een teken, o Heer, voor ons die zo moeilijk geloven door van alles, kom en help ons. Amen
 
U zegt ons in de eerste lezing vandaag toch voor ons nu:” Zie , Ik ga iets nieuws maken, het is al aan het uitkomen.”