Nu begon het eigenlijk pas
Veertien dagen later verscheen nummer 8 van het tijdschrift 'Revue Notre Dame', van wie, zoals ik hiervoor vertelde, een redacteur en fotograaf was langs geweest. Op bladzijde 5 stond mijn foto uit het ziekenhuis. Daar zat ik op de bewuste stoel met sondes in mijn lichaam, met een bedrukt gezicht en een pijnlijke blik. Het onderschrift luidde: 'De zieke moet leren met zijn ziekte te leven, hij moet wennen aan bedekte toespelingen en onbescheiden vragen ... en aan vrienden die niet meer op dezelfde manier naar hem kijken'. Maar... ik was weer gezond! Er klopte niks meer van dit onderschrift! De Heer had mij genezen. Zeker mijn geloof was heel klein geweest, misschien even klein als een mosterdzaadje, maar God was zo groot dat Hij niet op mijn geringheid had gelet. Zo is onze God! Als Hij van ons afhankelijk was, zou Hij geen God zijn. Zo kreeg ik in mijn lichaam het eerste fundamentele onderricht in de dienst der genezing: de Heer geneest ons met het geloof dat we hebben. Hij vraagt niet méér van ons. Alleen dat.
Op 15 september 1973, dat jaar waarin ik genezen werd, woonde ik voor de eerste keer een charismatische bijeenkomst bij. Ik wist niet wat het was, maar ik ging er heen omdat ik genezen was en omdat de mensen die voor me gebeden hadden, mij hadden gevraagd om van mijn genezing te getuigen. In die septembermaand begon ik ook weer een beetje te werken en ik vroeg mijn overste schriftelijke toestemming om het jaar dat ik anders in het ziekenhuis had door moeten brengen, te mogen besteden aan de studie van de Charismatische Vernieuwing in Canada en de Verenigde Staten. Hij gaf me die toestemming en ik ging naar de belangrijkste centra van de Charismatische Vernieuwing die er toen waren in Québec, Pittsburg, Notre Dame en Arizona.
In dat jaar heb ik kunnen ontdekken hoe krachtig het werk van de Heer is. Ik heb wonderen meegemaakt die ik tijdens mijn eerste 17 jaar als priester nooit had gezien. Aanvankelijk begon ik zelf te bidden voor zieken, zonder dat ik de gave van genezing had ontvangen. Mensen vroegen mij om voor hen te bidden, maar er waren eerst nog geen vruchten. Tot de dag van 18 november 1973. Toen is een zieke voor wie ik aan het bidden was, genezen door de Heer. Dit gebeurde tot mijn grote verrassing en vreugde. Hierna begon ik met meer vertrouwen te bidden en ik zag de tekens die de Heer gaf. Ik heb veel zieken zien genezen dat jaar.
Zo maakte pater Tardif een nieuwe start als priester. De genade die aan hem persoonlijk werd gegeven, werd al heel gauw door de Heer gebruikt voor velen, en in groten getale.