Gods genade is onvoorspelbaar
Nu ik hier dit verhaal van pater Tardif neerleg, wil ik ook nog iets proberen te zeggen om verder uit te leggen dat de wonderbaarlijke genezingen die in het bijzijn van pater Tardif hebben plaatsgevonden, geen 'trucje' van hem waren. Pater Tardif zei zelf altijd heel duidelijk: "Ik heb nooit iemand genezen, het is de Heer die geneest." Wij kunnen ons openstellen voor Gods genade en hoe God die geeft is altijd onvoorspelbaar. Om deze onvoorspelbaarheid te illustreren het volgende:
Ik ben, toen pater Tardif destijds in Nederland was, met hem mee mogen gaan. Bij één van de plaatsen waar we samenkwamen werd me duidelijk dat we inderdaad nooit mogen denken dat 'die man wat 'kon'. Het gebeurde in Tilburg, in de St.-Jozefkerk. Toen ik daar aan kwam stonden er meer dan een uur van tevoren al mensen buiten te wachten totdat de kerk open zou gaan. Sommigen leken zich te gedragen als mensen die naar het 'kienen' gaan of zo om maar een goede plaats te hebben en alles te kunnen zien en horen.
Als je dan even tussen de menigte staat, hoor je zo hoe men er mee om lijkt te gaan. Sommigen zijn ook belust op sensatie en zeggen: "ik hoop nou toch ook eens een wonder van dichtbij te zien". Anderen praten over iemand die dierbaar is en die niet mee kan komen en vragen zich af: kan hij daar ook 'iets' voor doen? Maar, let wel, ik begrijp denk ik heel goed, dat mensen die zelf ziek zien of lijden onder die van anderen alles ervoor willen doen om maar 'beter' te worden.....
Toen begon de eucharistieviering, waarbij alle plaatsen gevuld waren en velen moesten staan. Het was mooi, in die zin van tegelijk ingetogen maar ook enthousiast. Voor velen qua zang en expressie een openbaring. Na het communie uitrijken was er een stilte en in die stilte kon eenieder bidden dat de Heilige Geest ook hier in velen werkzaam zou mogen zijn. En dat we door bevestigende woorden van pater Tardif gesticht mochten worden, wellicht verhoord in ons gebed voor de zieken die onder ons waren, of degenen die thuis waren gelaten en van wie een dierbare naar de kerk was gekomen om voor hem te bidden. Ondanks de goede sfeer, was er iets aan de hand, de vonk leek niet over te kunnen springen. Pater Tardif kreeg weliswaar enkele woorden van kennis, er werd bijvoorbeeld innerlijke bevrijding van bepaalde personen aangekondigd en ook lichamelijke genezing van enkele personen, maar het gebed leek te worden 'afgeremd' hoe dat onder woorden te brengen ? Ik heb veel mensen even kunnen spreken, de viering had hen toch goed gedaan, vooral de preek, die wel lang was, maar echt een getuigenis was over Jezus, de Heer van ieder en van allen.
Onderweg terug begon pater Tardif er meteen over. Hij zei "Ik kon hier niet helemaal openstaan" De dagen erna toen hij nog hier was, vroeg hij zich af wat hij niet goed had gedaan. Misschien dat we de mensen niet goed voorbereid hebben of dat ze teveel op sensatie uit waren, zodat de Heer hun hart niet kon raken. Misschien dat de mensen teveel verwachtten of teveel op effect waren belust? Ik weet het niet precies. Je leest in het evangelie ook dat Jezus op bepaalde plaatsen geen tekenen kon doen. Jaren later wanneer we elkaar nog eens troffen, begon pater Tardif altijd over dat gebeuren in Tilburg. Ik hoop dat hij nu nog voor ons bidt. Als ik terugkijk naar die tijd van grote vieringen met pater Tardif of andere grote bijeenkomsten, bijvoorbeeld in Paray-le-Monial, zie ik wel dat we daar veel ontvingen. We beleefden met velen, wat we in de 'gewone vieringen' van een parochie lang niet zo diep konden beleven. Maar dat neemt niet weg dat we tot op vandaag, ja juist nu ook moeten vragen om tekens en wonderen. We moeten vragen om dat wat voor veel mensen niet te vatten is, dat wij allen in ons hart Zijn Aanwezigheid mogen weten en dit met elkaar kunnen delen.