C-6/11/2016 - 32e zondag door het jaar
 
 
 
 
 
 
“ Dat de doden verrijzen, heeft ook Mozes aangeduid
waar het gaat over de braamstruik,
doordat hij de Heer noemt: de God van Abraham,
de God van Isaäk en de God van Jacob.
De Heer is toch geen God van de doden maar 
van levenden want voor Hem zijn allen levend.”
( Lc. 22, 37-38 )
 
 
 
 
INLEIDING
 
Ja, we zijn er weer, SAMEN, we mogen elkaar aankijken en we maken sommige dingen samen mee, zoals het omgaan met de dingen die met mensen om ons heen gebeuren…oude bomen verplanten is niet goed weten we, en toch…. We nemen die mensen in ons gebed mee, en niet alleen nu even emotioneel, maar voor de dagen die komen, als ze ginds aan het wennen zijn.
We gaan waarderen dat WIJ hier samen zijn, de warmte van elkaar kunnen voelen, en wie weet wat we nog meer voor elkaar kunnen betekenen….met een goed woord, een belletje,  iemand die veel alleen is.
We gaan in Gods Woord versterking krijgen van ons geloof in eeuwig leven, en ook daar is het belangrijkste dat we met de Heer zijn, tastbaarder dan nu, en met al die miljarden mensen….en God is zo groot dat ieder daar gelukkig zit te zijn omdat ieder God voelt alsof je het enige schepsel zou zijn.
Om alles wat in ons doen en laten zwak was of echt niet zo goed, denken we even na, en vraag om vergeving.
 
 
HOMILIE
 
Dierbaren, ja in deze tijd van het jaar zijn we meer dan anders bezig met de dood….. En In de natuur om ons heen vallen de bladeren, zijn de bomen van hun luister beroofd, wordt het denken over dood en einde ook dieper beleefd. Mocht iemand juist in deze tijd geconfronteerd worden met het sterven van een dierbare dan nog meer wordt je geconfronteerd met het einde….en de vraag die er natuurlijk aan vast zit…Wat erna? is er een Hemel? En steeds meer mensen sluiten zich aan bij de vaak herhaalde uitroep: dit leven, ja is alles en daarna niets meer.
En toch wil God ons vandaag hoop komen brengen met het relaas, het dispuut in het evangelie.
Op Allerzielendag had de omroep KRO en NCRV een lang program, met mensen die hun doden kwamen gedenken……Nee, niet ergens alleen, maar zoekend naar de plaats waar ze iets nog van de  dierbaren kunnen AANRAKEN……met vele anderen……komend voor andere dierbaren, maar wel samen!
En in deze tijd van het jaar hebben we het voordeel om als we ergens heen gaan licht te maken…vandaar de vele kaarsen en lichtjes. Op vele plaatsen gaan mensen juist naar het donkere kerkhof waar je echt zelf licht moet brengen naar de dierbare plek van of voor de overledenen.
Tegelijk zeg ik er maar bij dat we in de donkere tijden voor ons hier in de natuur opgaan naar Kerstmis, een Feest van Licht in het donker….en achter die lichtjes is er niet IETS maar IEMAND, die we bij uitstek Licht noemen.
Kijkend naar de mensen op de bijeenkomst in Driehuis had ik de indruk, dat de vele mensen, weliswaar hun dierbare niet konden ontmoeten en zien, maar wel aan het rondtasten waren naar IETS van eeuwig leven, en dat wij Hemel mogen noemen.
 
Het is goed in deze tijd : 2016, dat ook wij ons laten bemoedigen hoe Jezus ons wijst naar het eeuwig leven, dat de goede God mensen niet heeft gemaakt voor de tijd hier op aarde.
 
De Sadduceeën, ze vormden  een  Joodse groep vrijdenkers ten tijde van Jezus, en zij geloofden niet in de hemel, en dus ook niet  in de verrijzenis. Daarom verzinnen ze een verhaal om  aan te tonen , zoals er in deze moderne tijd ook nog velen zijn,  het geloof in de verrijzenis belachelijk te maken: 
Veronderstel: Een vrouw is zesmaal weduwe. De broers van haar eerste man trouwden met haar en gingen ook allemaal dood en nu doet ze  het voor de zevende keer. ……
Met wie zal ze in de hemel getrouwd zijn? Als ze  die vraag horen , weten de omstanders onmiddellijk waar het om gaat. Er is geen eeuwig leven;want met wie is die vrouw in die hemel dan getrouwd
 Zijn alle dromen voorgoed voorbij, ‘als de dood ons scheidt?’

 

Jezus kijkt op, Hij kijkt hen aan. En Hij antwoordt: ‘In deze wereld trouw je, dat doe je in die andere wereld niet, omdat daar geen dood meer is.’ Dood betekent verdeling, van elkaar gescheiden zijn. Dat is er straks niet meer. Het verrezen leven, de hemel, is een bij elkaar zijn, niet met één, niet met zeven, maar met iedereen. Hemel betekent: niet langer gescheiden zijn van anderen, en niet langer verdeeld zijn in jezelf. Hemel betekent: als kinderen van God sámen-zijn met God.

 

Jezus legt het ons dan weer uit…..als wij sterven worden wij mensen, met een ander leven…kinderen van de verrijzenis zijn kinderen van God…Hun leven op aarde is afgesloten en de nieuwe wereld gaat voor ons open. 
En Jezus komt dan met de namen van de grote bekende mannen uit de geschiedenis van het Joodse vol, de mannen aan wie God zich bekend heeft gemaakt, en die van generatie op generatie in dat geloof zijn gegroeid.
Mozes kreeg in die tijd de Openbaring van God, toen hij werd gelokt naar het merkwaardige verschijnsel van een braamstruik, die brandde en toch niet verbrandde…..en God maakte zich aan Mozes bekend als de de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jacob……
En dan rond Jezus zijn openbaring aan ons: God is  niet een God van doden, van namen. Neen, Hij is een God van levenden want voor Hem zijn allen levend.
Woord van God aan ons vandaag, in het bevestigen dat we daarmee veilig bezig zijn en vol hoop naar het nieuwe leven in de Hemel mogen verwachten.
Ja, iedereen van ons zal zelf van tijd tot tijd zich vragen stellen…zal het toch waar zijn? , want we zien bijvoorbeeld mensen gaan en ze komen niet terug.
Ik denk wel eens de vele keren dat Maria aan mensen verschijnen mocht, is dat geen handvat…..?
Goede Heer, wij geloven in U, Jezus Christus, die gekomen bent om ons leven op U te nemen en alles van ons bestaan te lijden en te overwinnen en allen in de eeuwigheid veilig thuis brengen. Wij danken, U, versterkt ons geloof tot troost van allen vooral die zo heftig lijden als onze dierbaren weggeroepen worden.