Negentiende zondag C 11-08-2013

“ Door het geloof heeft Abraham gehoor
gegeven aan de roeping van God, en ging hij 
op weg naar een land dat voor hem was bestemd
voor hem en zijn erfgenamen.”
( Hebr. 11:2 )
Ja, we zijn er weer, van harte welgekomen. Het gaat erom, dat we - zomaar gewoon gezegd- God iets van ons laten horen. We komen ons verfrissen om  hier samen de kracht op te doen, om aan de gewone dagen na de zondag, een mooiere inhoud en kleur te geven.
We denken ook aan degene die op hun kamer zich bij ons aansluiten, en laten we beginnen met God te vragen ons wat zuiverder te maken, dat we het bijzondere van Jezus’ aanwezigheid mogen beleven.
 
Preek:
Dierbare gelovigen
Ja, we denken er misschien niet meer bij, als ik zeg:Beste Gelovigen!... MENSEN MET GELOOF, DUS !
Daar wil ik hier samen  zo dicht bij God even over nadenken, en daarom sta ik vandaag stil bij de tweede lezing uit een mooie  brief uit het nieuwe Testament in onze bijbel, een brief van een zekere Apollos, die praat tegen joden, die tot Jezus bekeerd zijn.
Het begint wat moeilijk misschien .... even doorbijten, die zin: het geloof is een vaste grond van wat wij hopen. En als ik dat tegen u zeg, dan ben ik bang, o, daar gaan mijn gelovigen! als ze moeilijke woorden horen, denken ze: o, jee, dat is niks voor ons we hebben dingen genoeg die je wel kunt begrijpen.
Ik durf toch een  vraag te stellen:
Waar zit je geloof? Of, denk je dat het in ons hoofd ergens zit, en dat je daar allerlei waarheden moet onthouden: wat we allemaal moeten geloven.....
Nee, geloven zit , denk ik, veel meer wat lager, in ons hart, en ons hart is niet alleen een ding dat klopt en bonst om ons in leven te houden.
Het hart is je centrum ook van je gevoel. 
Ik zou bijna zeggen: jouw geloof is, dat je weet, dat alles van jou in de warme handen van de lieve  Heer worden gedragen. Als je gelooft, dan gaat God in je mee.
Daarom geeft die tweede lezing een stukje uit het verhaal van Abraham, de eerste mens, met wie God omging, die Abraham leerde zien, dat het leven méér is, dan gewoon, hij en zijn familie, en zijn vrouw Sara.
En dan, zo gaat het bij Abraham in die oude tijden, voelt hij aan, dat God hem  thuis weg wil laten gaan naar een ander, beloofde land, weg van thuis, de toekomst in.
En hij gaat, en dan ontdekt hij in dat vreemde land, dat er grond voor hem is, dat hij, die geen kinderen kan krijgen toch vader zal worden, dat Sara toch moeder van Isaac zou worden.
Mooi verhaal, of misschien denkt een moderne mens: ver van mijn bed.
Maar, geloven, dus, voelen, weten dat God iets met je wil doen:
Ik geef twee voorbeelden:
In 1999 woonde ik 70 jaar oud in Oisterwijk op een pastorie, officieel met pensioen, en toch wat optrekkend met de mensen daar.
Belt de bisschop op een morgen en zegt. Ja, ik heb een heel gekke vraag: ik weet dat je 70 bent, maar ik zit even vast met de mensen in Aalst, en die hebben geen pastoor, en nou wil ik je vragen: zou je nog één keer willen verhuizen naar Aalst, en dan krijg je wel een jongen mee, die priester wil worden.
Ja, en ik dacht er op dat moment niet eerst aan: ik ben een gelovige , ik wil doen wat God graag heeft, maar ik zei: monseigneur, ik ben al oud en onzeker hoe dat moet gaan met een jongen die vijftig jaar jonger is, die ik niet ken.
Mag ik een weekend nadenken? Ja, dat mocht, en ik begon te bellen naar enkele van mijn zussen.... och, je zit daar goed, moet je niet doen.
Dan mijn zwager, en die zei: vraagt hij dat?  Och jongen ,dat MOET je doen... En een ander zei: je bidt toch, wel, je vraagt aan de Heilige Geest, wat je moet gaan doen. En zondagmiddag belt er een jong stel pas getrouwd me op: ik kom het nieuws gauw vertellen: we gaan in Aalst wonen!
En toen ben ik nog eens gaan bidden, och Heer, laat me maar gaan...
En maandagmorgen: bisschop, je kunt ervan op aan ik doe het, maar op een voorwaarde, je moet me zelf er naartoe brengen. En hij heeft me in september met de jongeman naar hier gebracht. En toe begonnen mijn mooiste jaren hier bij jullie, en nog mag ik hier staan.
Geloven is iets van binnen toelaten, luisteren, jullie hebben allemaal van die dingen ook gedaan ... toen je ging trouwen... zal ik ja zeggen...waar gaan we wonen ? Moet ik ander werk gaan doen?
Later...moet ik toch maar naar het Laar gaan? 
Ja, God, is liefde, Hij gaat met je mee. Hij wil je hier, en jij en jij en niet te vergeten die vrouwen die hier zorg doen en vrijwilliger zijn....
Geloven is niet alleen waarheden opzeggen. Kijk maar , nu gaan we de geloofsbelijdenis uit6spreken, niet zo maar woorden, Ik geloof in God, Vader, in Jezus zijn Zoon, geboren uit dat meisje Maagd Maria..... Geloven is toch mooi, en dat moet je laten voelen aan iedereen van deze tijd, aan kinderen en kleinkinderen.