Tweeendertigste zondag 11 november 2012

“ De pot  met meel raakte niet leeg, 
en de kruik met olie niet uitgeput
naar het woord dat de Heer gesproken
had door Elia.” ( 1 KOn.17: 15 )
 
 
Zoals altijd heb ik gewikt en gewogen ... wat zal ik zeggen tegen al die mensen, met wie ik bij God mag komen.
We zien er gewoon uit als anders, we zijn hier allemaal verschillend. Maar één ding bindt ons ... U hebt willen komen, u wilt geloven, dat wil zeggen: De goede lieve Heer die ik en de anderen niet kunnen zien .... We weten dat Hij er is, en soms twijfelen we wel vooral de laatste tijden met zoveel mensen die hun geloof uit de handen hebben laten vallen, niet alleen maar door eigen schuld, denk ik.
 
En de goede God geeft ons twee verhalen, het eerste honderden jaren voor dat van die arme weduwe met haar koperen centen.
De meesten zeggen als ze dat stukje verhaal zien misschien wel zeggen: wat kan ik daar mee?
Verhaal over twee weduwen? ... Toen velen, nu ook, de vrouwen leven het langst, en ik durf ook te zeggen, het zijn de vrouwen die hun geloof  van binnen bewaren en daar kracht in vinden.
het verhaal van Elia de profeet, is niet het verhaal van een egoïstische profeet die van dat arme mens ook nog haar laatste brood  eist!
De man komt haar tegen en ze vertelt het verhaal van de alleenstaande vrouw met kind, die niets heeft meer te verwachten van het leven.
En hij zegt, als je je laatste brood gaat eten met je jongen, maak van het meel eerst een broodje voor mij ..... ( egoïstisch? neen ) De Heer God zegt de pot raakt niet meer leeg en je zult olie hebben zolang de hongersnood duurt .....
 
En de voruw die Jezus in de tempel ziet, hoe ze haar paar centen ook nog offert.....
 
Ik denk dat God weet, dat we te weinig vertrouwen, in het gewone bestaan van ons. We hebben het niet  als die vrouwen, maar ik moet tegen mezelf en tegen u zeggen: Doe eens even stil zijn: misschien om de naam van God, van Jezus uit te spreken....
In de hongersnood aan geloof van onze tijd, van onze kinderen en kleinkinderen, krijgen we net als de eerste weduwe ZEKERHEID , vertrouwen op de lieve Heer, bij alles wat gebeurt .....
 
Misschien doen we als de kleinkinderen komen vragen: wil je een kaarsje voor me aansteken? 
Ze hebben het misschien niet dat geloof, maar ze dragen het wel maar weten het niet : hoe of wat er mee, en ze moeten examen maken of ze hebben iets  anders ..... En wij kunnen net als de vrouw met het meel en de olie, die nooit ophield te komen ... we kunnen en mogen geven.
Jezus kijkt naar ons en zegt dan als over die arme weduwe: ze gaf alles waar ze eigenlijk van leven moest !!!!!