Over God gesproken...

Even wat tussendoor ....
 
Zo al denkend over God, misschien bladerend in een Bijbel, of waar mensen over Hem spreken, zou één waardevolle ontdekking zijn, die ik ieder toewens, dat we los komen van alleen ‘theoretisch’ over Hem denken, zoals de naam ‘GOD’ voor mensen zo maar een leeg woord kan zijn. 
 
Daarom haal ik hier tussendoor een stukje uit de bijbel aan, waar verteld wordt hoe Mozes God ontdekt. .... Geloof speelde eerst kennelijk geen rol in zijn leven.
Mozes vanuit Egypte weggevlucht heeft zich als herder in de woestijn gevestigd: “Eens toen hij met de kudde diep de woestijn was ingetrokken, kwam hij bij de berg Horeb, de heilige berg.” Hij ziet vuur in een braamstruik. ”Mozes zag dat de struik in brand stond, maar toch niet verbrandde. ‘Wat vreemd’ dacht hij: Waarom verbrandt die struik niet? Ik zal eens gaan kijken’.”
Hij krijgt hier een ervaring van God, die Hij toch hoort spreken. En natuurlijk heeft hij vragen terug!
“Mozes zei: Als ik bij de Israëlieten kom en zeg: ‘De God van jullie ouders heeft mij gestuurd en als zij vragen hoe heet Hij? Wat moet ik dan antwoorden?’ Toen zei God tegen Mozes: ‘Ik ben degene die er altijd is’ je moet tegen de Israëlieten zeggen: ”Ik ben er, Hij heeft mij gestuurd.”
 
Gebeuren (nog) wonderen ? ..... er is een lange aanloop nodig om ‘er in te komen’!
 
Zoals hierboven al eens gezegd vraag ik me zo nu en dan af: heb ik dat echt meegemaakt? 
Ja, zo voel je dat je als mens van deze tijd op je hoede bent om vooral toch niet in ‘wonderen’, in ‘tekens’ te geloven.
Want, zo hoor je overal: wonderen gebeuren toch niet meer.
Trouwens, wat versta je onder ‘wonder’?....
 
De verhalen die ik hierboven verteld heb zullen door de meesten, ook gelovigen, niet onder wonderen gerekend worden, maar het laatste verhaal stelt wel vragen omtrent het wonder.
Je hoort tegenwoordig alleen af en toe spreken over ‘wonderen’ als het gaat om bijzondere genezingen van mensen bijvoorbeeld in Lourdes ook al heeft men er alleen over horen spreken of een verhaal gelezen. Ik weet niet of je wel eens wat opvangt over de protestants charismatische predikant Jan Zijlstra. Misschien een totaal onbekende naam. Deze man verkondigt in Leiderdorp het evangelie in een zaal genoemd ‘de levensstroom’.
De man komt van tijd tot tijd  ook naar andere plaatsen. Sterk in de bijeenkomsten ligt het accent op het geloof in Jezus Christus, die ook in onze dagen wil genezen. Men geeft een blad uit onder de naam levensstroom met verslagen over genezing van mensen die zeggen in de bijeenkomsten door gebed en handoplegging genezing te hebben ontvangen. Ze weten dat bij ons de leiding van de Kerk zeer voorzichtig is met ‘erkennen’ van gebeurtenissen als wonder, laat staan in het propageren van genezingssesies. Mensen getuigen zelf dat zij  in een van de bijeenkomsten genezing hebben ontvangen door gebed en handoplegging door een of meerdere personen in de Naam van Jezus.

In de katholieke Kerk gaat de leiding er zeer voorzichtig mee om als mensen speken van genezen te zijn. En zeker zal de Kerk nooit iemand verplichten in een wonder te geloven. Ook zullen de verantwoordelijken genezingssessies niet propageren. En wordt er van wonderen melding gemaakt,dan wordt soms een onderzoek ingesteld. Ik kan hierbij even aanduiden, dat de Gemeenschap Emmanuel, ook in Nederland, genezingen of andere vormen van genade niet verzwijgt. We hadden hier in de jaren tachtig pater Emilien Tardif, een Canadese priester, die de gave had om tijdens gebed, genezing of bekering van iemand aan te kondigen. Hij bracht alles zeer nederig en bescheiden als een gave van de Heer, om Zijn Evangelie bij ons nieuw te brengen voor deze tijd.

Er wordt binnen kerkelijke katholieke kring nu en dan uitdrukkelijk over wonderen gepraat, als het gaat over het wonder dat de Kerk vraagt vóór de uitspraak van een zalig- of heiligverklaring. Zo is de religieuze van wie de genezing door medici als niet natuurlijk te verklaren overdadig in de pers gekomen, omdat die wonderlijke genezing werd aanvaard om paus Johannes-Paulus II zalig te kunnen ervaren.
Zoals bekend is er bijvoorbeeld in Lourdes een commissie aangesteld om mensen die met hun genezingsverhaal naar buiten komen positief maar kritisch te begeleiden. Bovendien zijn medici, die niet belijdend zeggen te zijn uitgenodigd om van die commissie deel uit te maken. Of ze allemaal niet gelovig zijn, dat weet ik op dit moment niet.
Wonderen geschieden dus toch met mate, en het is goed erbij te zeggen dat van geen enkele gelovige gevraagd wordt daar in te moeten geloven!