A-09/07/2017 - 14e zondag door het jaar
 
“ Ik prijs U , Vader, Heer van hemel en aarde, omdat Gij die dingen verborgen hebt gehouden voor wijzen en verstandigen, maar ze hebt geopenbaard aan kinderen. “
                                                                        ( Mt.11: 25-26
(Beatrice)
 
WELKOM
 
 
We hebben zoals gewoonlijk het kruisteken gemaakt, ,,,,en de woorden erbij maken ons open voor méér dan van onszelf…. Woorden die ons midden in de  werkelijkheid van God brengen, die  leeft in ons, Vader, Zoon en Heilige Geest …Als Katholieken hebben we , meest van ons moeder, geleerd, het teken van onze hand , teken van het kruis van Jezus dat we maken over ons denken in het hoofd, , de liefde die geborgenheid in ons hart meegegeven is….en rechts en links de schouder aanrakend denken we aan het verbond met elkaar.
Ja, we slaan soms een kruis alsof we een lastige vlieg verjagen …. 
We vernieuwen het nog eens , bewuster in ons, en ELKAAR,….dat teken kennen we bij de anderen ook, we zijn van en aan elkaar gegeven in Gods liefde.
Het klinkt als hoog en ver, boven ons gewone doen en laten van de dag….
Dank dat ieder gekomen is om het mysterie het geheim van ons leven binnen te gaan. En ik hoop en zeg al nu…dat simpele kruisje, ….NEEM HET MEE voor de anderen. Ik maakte  laatst in een gezin  een kruisteken en een jongetjes van een jaar of vijf, zes, vroeg aan mij: pastoor, waarom doe jij dat?
Deze vraag geven we VANDAAG maar  door aan Jezus….ja, dadelijk  in de eerste zin van het evangelie  zegt Hij tegen mij en jou en allen: Ik prijs U, vader dat U deze dingen verborgen hebt aan de wijzen van deze wereld, maar ze hebt toevertrouwd aan kinderen.
Beginnen we dan met ons tekort aan geloof en andere fouten te bekennen en te vragen om vergeving.
 
 
HOMILIE
 
 
Dierbaren, ik moet jullie eerst in mijn keuken laten kijken: die vraag kreeg ik een tijd terug ook nog eens…..Als jij zondags mag preken,  doe je dan zo maar uit wat in je opkomt ? Nee, ik begin al sinds ik priester ben op maandagmorgen met een bijbel te pakken om te kijken welk Gods Woord we samen komende zondag gaan delen……Ook heb ik afgeleerd om zo maar te gaan schrijven , tegenwoordig op de laptop,….neen, eerst : Kom Heilige Geest, want al die mensen zijn van U….. en help me te ontdekken wat WIJ NU  kunnen gebruiken wat Jezus ons vandaag vertelt.
Soms komt de tekst in een snel tempo op papier, soms  andere dagen zit je te pluizen: hoe te zeggen ? We hebben geleerd om niet zo maar dingen te zeggen, die moeten of niet allemaal mogen….en wanneer je je nog R.K kunt noemen…..en waarom.
In deze dagen kun  je bijvoorbeeld goedwillende jonge ouders van communicanten of vormelingen treffen…..Ze willen best alles doen en helpen, maar waar gaat het over? Waar is de GEEST….?
En wat er eigenlijk aan ontbreekt…. Ja ik en iedereen wil wel…we gaan uitleggen, en een verhaal erbij zoeken……Maar we VERGETEN, dat we moeten bidden om de Heilige Geest….Iemand die gaat preken heeft zoveel mensen voor zich, en ze willen best allemaal naar je luisteren , maar ieder heeft eigen oren, eigen hart, eigen problemen nu, eigen VRAGEN.
Kijk ,beste mensen,  Jezus zal er voor zorgen dat er in de KERK altijd mensen zijn, die gestudeerd hebben op de bijbel, of iets uit kunnen leggen, maar HOE en WAT? We horen allemaal Jezus noemen….en ik heb vaak ervaren, dat je rondkijkend op zulk moment, en je doet dan wat Jezus in Zijn TIJD ook deed: iedereen apart aankijken….biddend , Geest van de Vader en de Zoon, dat de kleinste het horen en inzien, en voelen….Ja, dat is nu wat Jezus ons zegt….niet de geleerde bollen, en degenen, die alles mooi lukken, opzeggen….maar de simpele , de kinderen, zoals U Heer het zelf ons vandaag zegt…..En als we verder lezen, dan vertelt U ons, dat U ziet hoe we moe zijn, ja ook, van praat over geloof, dat we moeilijk wat langer bij en in ons houden…. Mijn Last is licht….uw verhaal is BEVRIJDEND….U wacht , dat we het komen vragen.
In 1982 kwam ik een jonge aankomende vrouw tegen in de grote kerk van  Paray-le-Monial….Het hele verhaal zou teveel tijd nu vragen…Ze was gekomen in die plaats omdat een vriendin daar de andere dag trouwde….Ze kwam er heen, maar niks met geloof, dat zei haar al jaren niks meer….De liefde van de vriendin was gastvrij, ze mocht in haar tent slapen en doen wat ze wou….Die middag kwam ze die kerk bezichtigen, ze hield van  zulke oude gebouwen, de rust ook…..Ineens , toen ze een foto wilde maken van een kruis hoog tegen een zijmuur…..deed Jezus met haar wat hier ons vandaag verteld wordt….Waarom zij wel en anderen liepen zo maar kijkend door die kerk…Zij ziet dat kruis, voelt iets wat ze niet na kon vertellen, valt als het ware op een stoepje, en begint te huilen…..Ik zat achter in de kerk  te proberen te bidden op het heetst van de dag …en ineens komt een meisje naast me zitten….en begint met haar verhaal…ik ben mijn geloof kwijt, ik wilde niet meer, want thuis vond ik de pastoor makkelijk over moeilijke problemen praten, en och de vriendinnen…
Ze kwam terug….Heb enkele jaren geregeld contact mogen hebben, tot ik vier jaar later bericht kreeg dat ze leed aan leukemie…..En Beatrice is, jong onderwijzeres ,pas begonnen, gestorven…..Haar foto staat naast me sinds….en we bidden met haar voor ons die ook zo geloven willen en vooral ook de kinderen en jongeren hier ook.Amen
 
 
link naar het verhaal van Beatrice:   Het verhaal van Beatrice
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 


Maak jouw eigen website met JouwWeb