A-18/06/2017 - 11e zondag door het jaar - SACRAMENTSDAG 
 
 
 “ Ik ben het levende brood,
dat uit de hemel is neergedaald.
Als iemand van dit brood eet,
zal hij leven in eeuwigheid.”
( Joh. 6:51 -53 )
 
WELKOM
 
 
Elke zondag heeft iets aparts, alleen al door ieder van u en jullie die bent gekomen….het gaat altijd uiteindelijk om ons geloof te BELEVEN, en SAMEN TE DELEN zoals ieder de God, die Jezus in ons leven beleeft!
Vandaag heet onze bijeenkomst: SACRAMENTSDAG, we hebben 7 sacramenten, dat wel, maar ieder van ons voelt wel aan, dat het gaat  om wat we op en rond het altaar vieren….de Jezus, de God die onder ons kwam en toen zijn tijd zoals van elke mens  aan een tijd gebonden was, heeft JEZUS vanuit zijn laatste avond met de apostelen het teken nagelaten : Brood en wijn, tekens, tastbaar, kun je naar kijken, maar nog veel meer: DIT IS MIJN LICHAAM -  DIT IS MIJN BLOED.
En we moet het doen, Hem als echt hier aanwezig beleven…..Iemand, die je aanraakt, die je ziet, vermoedt, beleeft in de hostie en de beker…
De moderne mens wil zien, wil aanraken, en je komt met Hem aan, van alles  uitleggen, en HOE het kan, maar gewoon kijken, beleven, elkaar helpen voelen om het zo maar te zeggen.
Ik wil daar dadelijk over nadenken, maar we zijn nu al van elkaar, er op gericht, geroepen naar de HOGE DAG van deze Sacramentsdag.
Beginnen we met onze schuld te belijden , vooral, dat we er misschien te oppervlakkig met die gaven zijn omgegaan.
 
HOMILIE
 
Als we de Eucharistie ter sprake brengen kom je altijd mensen tegen, die dat niet kunnen geloven……We horen het in het evangelie, als Jezus de Joodse tijdsgenoten voorbereidt op die gave: Ze beginnen erover te discussiëren: Hoe kan Hij ons zijn vlees te eten geven????
Als later, zoals wij, christenen, de gelovigen in Jezus, bij elkaar komen is dat Brood en de wijn het centrum….HIJ GEEFT ZICH aan ieder van ons.
Er is vaak in de geschiedenis van de kerk over gestreden…..in de jaren zestig  kwam er weer zo'n golf….het is maar een symbool.
Luther die dit jaar al 500 jaren in de belangstelling staat, begon zijn kerkhervorming niet zoals velen nog denken: begon niet met het afschaffen van de eucharistie en de biecht…….later ging hij het wel wegstrepen naar een symbool.
In onze tijd, waar velen eigenlijk niet meer weten waar het geheim van ons geloof over gaat, zien we ook andere tekens….bijvoorbeeld, dat in steden als Utrecht en Amsterdam juist gelovigen in processie de straat opgaan om zo ons geloof uit te dragen, terwijl het, ik zou zeggen, eeuwen dat niet meer mocht zelfs.
Ja, en wat doen wij nu? Luisteren naar Jezus woorden, luisteren naar Gods verhaal uit het Oude testament, waar God mensen op de vlucht uit Egypte ook niet laat verhongeren in de woestijn.
Laat ik het tegen mezelf zeggen….Ik weet nog de dag 13 mei 1934, dat ik mijn eerste communie mocht doen…..Met name op school werd van alles verteld….en ik hield het met mijn 7 jaar vooral maar kijken naar de oude pastoor van den Dungen, dat hij en niet een kapelaan ONS DIT kwam vertellen…Jezus dicht bij….In de kerk was ik tevreden met kijken naar de oude deur in de Jozefkerk….. En ik heb het vastgehouden verder de jaren door……en toch zit er groei in.
Ik kan daarover gaan praten met jullie hier, over mezelf…en dan denkt men al gauw: ja voor hem is dat allemaal zeker, en eerbiedig en geloven, want hij is priester ?
 
Het is zo’n aparte dag, goed om er nog eens over na te denken hoe wij Jezus ontvangen hier tijdens de H.Mis, of wat de meesten niet meer kennen, gewoon even binnen gaan in een kerk, waar we weten dat HIJ er is , daar waar de rode lamp brandt.
In de bekende zestiger jaren, gingen sommigen maar mee met wat lachen om de eerbied die men onze kinderen al bracht voor dat Geheim van de werkelijke aanwezigheid van Jezus…..er werd om die rode lamp en het gouden deurtje wat gelachen, maar  als priester met de kinderen in de voorbereiding, wees ik het rustig aan die rode lamp, en ik zei, kijk er maar naar,  al ben je maar even stil….dat wij mensen  niet alleen zijn!
Bij de veranderingen in het omgaan met de Eucharistie…..zijn bepaalde dingen, te beginnen met Paus Pius XII, gekozen om ons gelovigen de kans te geven vaker ter Communie te gaan. Toen moest je nuchter zijn van 12.00 uur s’nachts …….om maar een voorbeeld te noemen.
Wij moderne mensen zijn er gewend aan om bij elke viering ter communie te gaan…..Ik zeg niet om op je plaats te blijven, maar wel kunnen we elkaar helpen om dat ontvangen van die hostie, waar zulk een geheim aan vast zit, en wat je niet zo kunt zien……meer bewust te doen…en Amen te zeggen bij het ontvangen; wat betekent: ik geloof het, ik sta er achter…..
In Frankrijk trof ik een keer een jongen van een jaar of zestien, die naast me kwam zitten, daar in Paray-le-Monial bij een jongeren bijeenkomst. Buiten stond op een grote wei een tent, met daaronder de Monstrans, waarin men de Hostie ter verering aanbiedt. Hij zei: ja, ik ben hier wel, met een paar vanuit de buurt van Parijs mee gekomen, …en nu zit ik hier ….Ik heb en doe niet veel met mijn geloof….Heb eerste communie gedaan, maar ik snapte de voorbereiding al niet, en thuis liepen ze ook niet hard naar de kerk,,,,en ik zit hier, moesten mijn vrienden thuis dat zien…: hij gelovige….!
Maar ik zie wel hier een paar duizend jongeren, net als ik, en die zijn er en die zitten daar stil, en bidden…maar wat doen ze dan? Wat moet je zeggen, ook als je de hostie in de Mis krijgt?
Zij zijn serieus, nooit zo gezien….en hoor ik daarbij…..? Ik bidden, ik ken nog een paar woorden van het Onze Vader en Weesgegroet…..als ik dat ook zou willen….?
Ik ben gaan proberen hem uit te leggen….en toen over zijn thuis, zijn leven, wat goed is, en waar hij lastig in is…..en ik ben met hem gaan bidden , gewone woorden……EEN die daar toch de genade kreeg, een nieuwe start te maken. Hij heeft Jezus gevonden…..Ik hoop dat hij nog naar Hem gaat zoals wij hier nu. Dat we iets van die goede Franse knul en zijn gebed hier iets mogen navolgen en voelen. KOM ook bij ons, Heer Jezus. Amen
 
 
 
 
 
 
 
 


Maak jouw eigen website met JouwWeb