B=28/06/2015 - 13e zondag door het jaar
 
 
“ Want de vrouw zei bij zichzelf:
Als ik slechts zijn kleren kan aanraken
zal ik genezen zijn. “
 
“Hij pakte de hand van het kind,
en zei tot haar: Talita koemi; 
wat vertaald wordt : Meisje ik zeg je:
sta op!.”
( Mc.5: 27 en 5:41 )
 
INLEIDING
 
Beste mensen, een prettig gevoel u allen te kunnen begroeten, en kijken we  naar links en rechts, naar wie er is.....En ik zou vandaag willen  beginnen, ieder aankijkend: “Gebeurt dat nu nog ? “ een vraag die op ons af zal komen , als God ONS NU aanspreekt met de twee verhalen uit het evangelie. Misschien hebt u er al in kunnen kijken ..... Maar spitsen we ons op die vraag, waar we een antwoord op gaan zoeken, waarmee de lieve Heer ons iets wil zeggen: laat ik het vast maar aangeven: Hoe, wat, doet God in ons leven?
Ja, God is er, en vaak denken we niet aan Hem, en ook vergeten we de mens naast ons: daarom eerst de woorden als nieuw weer zeggen vanuit ons hart.....
 
HOMILIE
 
Twee verhalen in een, en toch over Jezus, die loopt tussen de mensen.... Het gaat om gelovigen....ze geloven, verwachten van Jezus, dat Hij er voor hen is.
De ouders van het 12 jaar oude meisje, ....... En de vrouw met die kwaal waarover ze zich dood schaamt eigenlijk, ....
En je zou de twee verhalen kunnen samenvatten ook met : AANRAKEN.....Jezus kleed door die vrouw....en aan het eind : Hij pakte de hand van het meisje en zei: sta op.!
En luisterend naar het evangelie, ....het is niet een verhaal dat TOEN gebeurde, maar doordat het NU wordt gelezen en gehoord, wil God IETS tegen ons zeggen over de nabijheid van Jezus in ons bestaan van NU!
 
Ik kan u bij de verhalen iets persoonlijks vertellen, een van deze week en een van enkele jaren geleden.
Deze week vertelde me iemand dat ze  dikwijls wakker ligt om een kleinkind in grote problemen, ... maar één ding helpt me om me te kunnen  omdraaien en verder te slapen....Jezus, U luistert toch naar mij, en ik kan hem niet helpen, maar blijf bij hem....Dat geeft me rust....
Goede vrienden lachen me uit: jij met die God , die is er niet, of als Hij er is, waarom gebeurt het zo?
 
Het andere dat ik enkele jaren geleden mee maakte in Frankrijk. Ik was geroepen naar het grote medisch centrum van Lyon, en ik heb zelfs sindsdien de naam van de geweldig grote ziekenhuis onthouden: Hospital Herriot! Een meisje van 17 in Frankrijk ziek geworden....een aneurisma, zeg maar, een op springen staande bloedvat , bij haar in de hersens.
Ik werd naar de kamer gebracht waar ze bewusteloos  lag, wachtend op de gevaarlijke operatie, de ouders  waren op weg nog vanuit hier, want ze moesten toestemming geven omdat ze nog maar 17 was.
Met een Franse verpleegster stond ik daar, ingepakt in plastic.....EN Ik legde haar de handen op het hoofd, ik raakte haar aan  in de Naam van Jezus, en zalfde haar hoofd met chrisma......en ik sprak de woorden die we bij de bediening uitspreken..... En ...zonder daar op te letten zei ik ook meteen die woorden van Jezus die nu in het evangelie staan...Talita koemi...Meisje sta op!
Die woorden verstond de verpleegster ook....terwijl ze natuurlijk de andere gebeden niet kon volgen in het Nederlands....en ze zei...Ja, daar vertrouwen we op...Goed dat U dat hebt mogen doen, en dat U dit nou zegt...Jezus zal bij haar zijn .....
Ja, even later kwamen de ouders en meteen werd ze geopereerd, en ze is volkomen genezen door die ingreep doorgekomen. Ik krijg af en toe nog een kaart, dat ze het goed maakt.
 
Met deze twee kleine dingen van mensen van nu, die ik met nog vele zou kunnen aanvullen, komen we binnen in het evangelie van deze dag met de verhalen van TOEN......
En ook in de kerk van nu, die het lichaam van de Jezus is, en dat wil zeggen, dat Hij ieder van ons, bijzonder de gedoopten, lief heeft en volgt bij alles,en dat WIJ van onze kant samen, en met elkaar de liefde van de Heer delen.
MAAR het komt er niet altijd uit, ; we hebben zoals we hoorden of geen geloof of we weten de weg niet meer naar het Hart van de Heer.
Zeg het maar zo: geloven is vaag, leeft niet, ondanks onze goede wil.......
 
We moeten terug naar bidden voor elkaar, voor wat ons zeer doet voor wat ons lijden en zorgen drukt! We moeten delen en voor elkaar in de oog springen, juist ook met dat gebed. Zo zijn we meer als tien jaar geleden op de derde woensdag van de maand mensen gaan uitnodigen om op die avond even naar de kerk te komen om samen voor de zieken, de mensen met problemen te bidden, zo maar een half uurtje, en wie zich ziek voelen, of zo maar willen beleven,  de mensen die komen zich door de priester de handen te laten opleggen......Ja, en dan komen we bij het thema terug: te laten AANRAKEN ..... doorheen mensen door Jezus zelf.
De paus zei vorige week tegen een Nederlandse priester, jullie moeten elkaar aan vuren enthousiast maken, beleven gaan wat er allemaal is in de gedoopten!
 
 
 
 
 


Maak jouw eigen website met JouwWeb