Aan de hand van Theresia
Zoals gezegd, Theresia lijkt telkens weer de mensen van deze tijd, als een apart getekende gezante van God, bij de hand te nemen.
Was haar uitverkiezing tot Kerkleraar, zo dacht men tot voor kort, nu wel het toppunt van haar verhaal te zijn. Toch werden nog maar kort geleden werden wéér de schijnwerpers op haar gericht:
Haar ouders werden zalig verklaard.
Ondanks dat die zaligverklaring van haar ouders heel apart staat, maar toch werd haar persoon, als jongste kind, natuurlijk weer vermeld. Misschien ook wel om het echtpaar Martin méér bekend te maken. Bovendien zijn hun stoffelijke resten in de aan Theresia toegewijde basiliek bijgezet.
Kijken we verder naar de miljoenen die Liseux bezoeken..
Dan zou ik willen zeggen, ook tegen mensen die alsmaar roepen niet meer te geloven:
Waarom denk je dat zo veel mensen naar deze plaats komen? Ja, sommigen wat te spotten misschien, of .... omdat er tóch nog véél over haar geschreven wordt.
Toch nog eens: komen die mensen echt zomaar? Wat drijvend op vage gevoelens; of toch iets zoekend?
Ik wil u/jou vragen: Ga maar eens mee aan haar hand, als je bijvoorbeeld een plaatje of prentje van Theresia in je hand wordt gedrukt, zelfs als het kitsch is: vraag je dan af: Wie is zij? Stelt zij dan toch 'iets' voor?
Je kunt met haar kennismaken. Er zijn echte fotootjes van haar. Er zijn er enkele waar ze als kind op staat en enkele als opgroeiende puber. Er zijn fotootjes waar ze nog niet is ingekleed en fotootjes waarop ze het kloostergewaad draagt. Blader dan wat je hier en daar aan teksten vindt. Pas op niet meteen in haar dagboek te duiken, tenzij je weet, dat haar taal en gevoelsuitdrukking van die tijd van ons tijd aan inleven vragen.
Je mag na dit alles weten: God wil via die 'dichtbije' ervaringen van haar, mensen van nu laten voelen, dat Hij er is en niemand voorbij kijkt!
Maak jouw eigen website met JouwWeb