Zesentwintigste zondag

“ De rijke zei:
‘Dan vraag ik u, vader, dat hij hem naar
het huis van mijn vader wilt sturen,
want ik heb nog vijf broers; laat hij hen
waarschuwen opdat ze niet eveneens in
deze plaats van pijniging terecht komen.”
( Lc. 16:24 )
 
Ook vandaag moeten we het zeggen: Blij te zien, om iedereen te ontmoeten, én te weten dat velen op hun kamer ook bij ons zijn om mee te luisteren en te bidden.
Het verhaal dat Jezus ons vandaag vertelt over het leven na de dood. Hij past zich aan bij wat de gelovige Joden van zijn tijd nodig hadden aan verhalen om te proberen het te  begrijpen.
Zo’n verhaal kunnen ook mensen van deze tijd best gebruiken, denk ik.
Willen we beginnen met God vergeving te vragen, waar we tekort schoten naar anderen toe.
 
Ja, verhalen over de hemel, ze worden nog wel verteld, fantaserend, wat lacherig en stoere taal, en we stellen het ons voor een Hemel met een poort, en waar je aan moet kloppen of bellen, en dat Petrus dan komt met zijn sleutelbos, weet je, en in onze kindertijd waren er verhalen over gouden bordjes ......
Och een mens mag ook wel eens rustig fantaseren : hoe het allemaal wel zal zijn, na dit leven. Ik denk dat ieder die er over droomt en ermee in de wolken is, zich een gelukkig mens voelt en mag zijn.
Waarom Jezus er over praat vandaag tegen ons, is denk ik toch : voor ons mensen van deze tijd, waarin geloven wordt ontvangen, op z'n zachtst gezegd de schouders ophalen: het zal wel, als jij dat dan denkt!
WE mogen door het verhaal vandaag toch naar boven kijken, zoals de mensen die Jezus in zijn tijd bij de gelovige Joden aantreft.
Een boven, en een onderwereld, hemel en hel, en voor ons zit daar dan gelukkig nog een vagevuur tussen.... waar je al goed bent aangekomen, ook al moet je nog wat gezuiverd worden om helemaal op te gaan in het geluk: God zien!
Een ander aspect, en dat komt goed van pas in dezer dagen waar Paus Franciscus het steeds over heeft, dat we de hemel op aarde moeten brengen, dat we de kleinen en de armen aan dacht moeten schenken, voelbare aandacht!
Het verhaal van Jezus past daar goed bij.... met de schets van de rijke man en zijn grote huis en de arme buiten.
De rijke man die denkt, dat dit het leven is, dat je alles kunt nemen, en dat van ons niets gevraagd zou worden om op te komen voor de armen, de zieken, de verlatenen.
In dit verhaal krijgen we te zien, dat de hemel je nog wel kan ontgaan als je alleen maar aan jezelf denkt.
Mooi verhaal, en dat beeld van de arme Lazarus op de schoot van vader Abraham als beeld van iemand die goed is aangekomen in de hemel.
En als de rijke er dan zo anders aan toe is, begint hij medelijden te krijgen met zichzelf maar ook met zijn rijke broers.... en hij blijft de arme nog bevelen geven: hij moet tegen zijn broers gaan zeggen, dat ze het anders moeten doen met de armen om ook niet in die hel te komen.
Hij krijgt het antwoord, dat ook wij krijgen: mensen, je weet genoeg, het is en wordt vaak genoeg verteld dat je verantwoordelijk moet zijn voor elkaar hier op aarde, zeker voor armen en zieken en vluchtelingen, noem het maar op.
Het wordt verteld door wat Mozes al heeft opgeschreven, en ook voor ons, in wat Jezus wil van ons.
Al zouden ze een verschijning sturen naar de mensen van deze wereld, dan nog maakt dat geen indruk......
De boodschap, wat God van ons vraagt, ligt al in ons hart .... en we zijn ermee bezig, maar we moeten elkaar de maat blijven nemen, om niet te denken, een keertje iets of wat.... natuurlijk als je dat kunt!
Verhaal over de hemel, gaat over de liefde... mogen we het ook doorvertellen aan de mensen van nu, want ik denk toch dat velen het nog niet genoeg is verteld, zodat hun hart, en dat van jou, vooral denkt aan die Mens, over God, die in Jezus ons zo nabij heeft willen zijn in ons hele mens zijn! Amen.