A-02/04/2017 - 5e zondag van de veertigdagentijd 
 
 
‘ Mijn geest zal Ik over u uitstorten, en gij
zult leven. Ik schenk u mijn geest, zodat ge
weer leeft…”
( Ez. 37: 13 en 14 )
 
 
INLEIDING
 
 
Ja, we zeggen dikwijls tegen elkaar: Wat gaat de tijd toch vlug…..We voelen het vandaag aan de al vijfde zondag van de veertig dagen beleven mogen. IK mag zeggen, dat ik dit jaar weer bijzonder getroffen ben door het WOORD VAN GOD, zoals we dat kregen, met name de zondag van het evangelie waarin Jezus, met een heidense vrouw in gesprek raakte, die in haar eigen stadje door haar relaties met mannen er niet meer bij hoorde en alleen dus stond. Vorige week ontmoette we in het lange verhaal de blindgeboren man…. In die wereld krijgt de man geen aandacht, hij kan alleen wat bedelen, en hij is interessant voor een vraag of die blindheid kwam van hele zinde van van mijn ouders.En vandaag Lazarus een bijzondere vriend van Jezus, God die met ons huilen  kan als we een bijzonder iemand verliezen.
In die verhalen komt God ons tegemoet met ons aandacht te vragen en meestal ook met tot ons te laten doordringen, hoe GOD in JEZUS in onze wereld is gekomen, en LIEFDE, en AANDACHT heeft voor elke mens.
WE gaan de lijdenstijd en het Pasen samen beleven. dat wij en alle rondom ons die zeggen niet te geloven, dat God heel anders, is DICHTBIJ  en van ieder houdt.
Vragen we dan zoals steeds eerst om vergeving, dat we zuiverder ons voorbereiden op wat God ons wil geven vandaag.
 
 
HOMILIE
 
 
We hebben het gehoord….en wat hier gebeurt, het is vlak voor Jezus ZELF, de doorgang van de dood die er aan komt…..Zo lang we kunnen en samen met familieleden en vrienden door het leven gaan denken we er maar niet aan…..
En om ons heen zijn er méér dan ooit mensen, voor wie Dood betekent: einde, afgelopen. Heel veel verdriet, tranen, er van wakker liggen……En kijk goed en luister…Jezus ook, hier met een van zijn beste vrienden….Als Hij in Betanië aan komt, doet Hij wat wij ook doen: naar het kerkhof gaan, naar het graf, of kijken naar de urn….en van Jezus ook wordt gezegd, dat hij huilt, en dat bij Hem een huivering door zijn lichaam gaat……
En GOD zegt…..na de dood komt waar jullie zo mee worstelen….en Jezus moet die deur naar de hemel voor ons openen.
Ik geef toe, ook als je gelooft, komt er een muur…..of ook  kun je zeggen: onze dierbare is door de deur gegaan en komt niet meer terug, geen woord, de stem niet meer, geen teken…alleen naar de foto kijken.
Ik heb het honderd keren gedaan….met mensen rond een dode…..
En in de dagen ervoor ga je praten, luisteren naar de verhalen over hem of haar, en hoe hij was en hoe zij deed…..
Maar als ik bij een uitvaart de overledene af ga halen, als teken: jij hoort bij ons,  ja van allemaal, die hier zijn, ….
En als dan iedereen zit, maak je het kruisteken,,,,heel bewust…dat is het eerste….en ieder is stil, en wat moet je gaan zeggen?
Ja, je kunt woorden zeggen, met de foto in je hand, en dat er in die viering ook dierbare aan het oord komen, en met moeite en in tarnen proberen mooie woorden van een gedicht…. Prachtig, indrukwekkend, bewonderenswaardig, wat mensen laten zien aan liefde voor elkaar !
Maar de deur blijft dicht.
Het lijkt erop of ik nu spreek bij een uitvaart……Maar ik heb in mijn hand de sleutel van de deur…..Jezus…..och en als je denkt dat dood het einde is , afgelopen alles, maar hier het verhaal.
En ook niet makkelijk zo maar iets zeggen, dat je gaat verrijzen. Nee, gewoon de pijn en ook de worsteling…..
De zussen van Lazarus, redeneren heel menselijk…hij is dood en al drie dagen begraven… Martha zegt:Je bent te laat, als jij hier was geweest zou hij beter geworden zijn, en niet dood…..en dan durft zij, als eerste in de geschiedenis van gelovende mensen, te zeggen….Zelfs  nu weet ik dat  wat Gij aan God vraagt, God het U zal geven….en haar zus, Maria,  die met haar tranen eerst binnen blijft zegt het ook ….Als jij hier was geweest……
En bij het graf hoor je Jezus hardop bidden tot de Vader in de  Hemel…..omwille van het volk praat ik, en verhoort Mij, dat de emsnen gaan geloven datGij Mij gezonden hebt.
En dan roept hHij hem: Lazarus kom naar buiten….en nog met de banden van de dood, de zwachtels, staat hij daar levend.
Ik zeg meteen, die man zal later toch op zijn tijd sterven…Maar hier heb je het plaatje van een levende…..en je weet , wij weten het NU Al, die Jezus….binnen enkele dagen, zweet Hij angst voor de dood, en even later gefolterd en geslagen aan het ruis…en harde schreeuw: Hij ook dood.
GOD troost ons nu al….Van zijn  graf wordt de steen weggerold…Als eerste staat Hij op, en wij dan met Hem….Ja dat gaan we vieren in de goede Week, en laten we het over ons heen komen….Mesen van toen huilen, Maria, Martha …Lazarus…..mensen, die hun geloof uitspreken.
Dadelijk raken we zijn lichaam aan, …het is wel een teken, een stukje brood, teken van Hij is er en zal er zijn, en als de deur voor jou opengaat, staat Hij je op te wachten en ons, een voor een aan zijn hart drukken.
Bidden we om geloof, maar ondertussen aanraken wat Hij aan geeft. Amen