A-19/02/2017 - 7e zondag door het jaar
 
 
“ Broeders en zusters, weet gij niet, 
dat gij Gods tempel zijt en dat de Geest
in u woont? “
( 1 Kor. 3:16 )
 
 
 
WELKOM
 
Mijn welkom is anders, beste mensen, dan anders, want ik sta hier, zou men kunnen zeggen: te VERJAREN NAAR 90……Het moet een dank-zeggen  zijn, dat ik als priester nog hier kan en mag staan, en jullie aankijken, en bekleed met het gewaad van boven mijn  stand, en ik mag u aanspreken als priester en Gods Woord aangeven, en vooral U Jezus brengen, God is zo goed, was in ons bestaan te komen delen, lijden, sterven en overwinnen.
WE gaan denken over ieders verjaardag, al is het vandaag niet, maar je hebt ook een getal, en dat kan ons misschien wat helpen vandaag om dichter bij Gods liefde te komen.
Beginnen we daarom met wat niet zuiver in ons was of is, te belijden, vergeving te vragen aan de goede God en aan elkaar.
 
HOMILIE
 
Ik heb de jaren door het meegemaakt dat mensen kwamen vragen om te bidden voor het welslagen van een examen…..Teken van vertrouwen en goede intentie, maar wat me later opviel, als iemand geslaagd was kwam er nooit iemand vragen om te DANKEN voor de hulp van de lieve Heer en voor de bede van Maria of een dierbare heilige…..
Zo is het ook met verjaren…. Och, mensen bedoelen het geweldig goed: komen feliciteren, schrijven kaart of een email ….Maar degene die al lang op weg zijn, misschien nog ouder dan ik…….je weet, dat alles wat je bent en alles wat je hebt  is GEKREGEN, en ik vind het geweldig om die DANK te beleven……. Nee niet dank, aan de jarige, maar aan de lieve Heer van wie elke adem komt en elke hartslag van je leven.
En ik  zou eigenlijk hier een rondje moeten maken, en ieder bij je naam noemen, en je vragen….wanneer ben je jarig…..?
En als je dan vandaag voor de spiegel gaat staan, en kijkt en ziet jezelf al zo oud….dan horen we vandaag in de eerste lezing de woorden van Paulus, die in een brief aan de parochie van Korinthe schreef….Jullie weten toch wel, dat jullie Gods tempel bent, en dat de GEEST van GOD in u woont?
De mens, die de gave van geloven heeft gekregen……
Ik ben dan vandaag jarig, maar ik sta hier niet als een ander mens dan jullie…..We hebben het allemaal, nogmaals, gekregen…alle dagen en jaren.
En ik wil vandaag dan onder u en jullie uitspreken mijn Dank aan de lieve Heer, en tegelijk aan de mensen, die sinds 1998 hier op mijn weg gekomen zijn en in 1999 werd ik ook nog pastoor hier.
Sinds ik als priester in 1953 gewijd, is in de jaren zestig de andere tijd op gang gekomen…..in de maatschappij werd alles ook anders….en in de kerk gingen er ook veranderingen komen, zoals de volkstaal, waardoor we meer open zouden gaan staan voor wat God ons nu te vertellen heeft.
Maar anderen ging hard lopen, ver vooruit, en vanaf de jaren zestig kwam ik als priester te staan tegenover collega’s die het helemaal kwijt raakten, niet meer wisten hoe of wat, …velen traden uit…en in de parochies waren moderne mensen die er allemaal eens goed over wilden denken voor zo maar iets los te laten.
Ik heb geluk gehad, juist in die tijden in een wat evenwichtiger parochie te werken met een collega, die hetzelfde dacht en voelde…..We probeerden met de mensen liturgie te vieren, en zo maakte ik het in Udenhout mee bijvoorbeeld, dat we 14 jaar lang op de eerst zaterdag van de maand een jongerenviering hadden….en we moesten 800 boekjes laten drukken.
Toch is dat niet alles….in mijn leven als priester kwam het jaar 1981, dat ik bij toeval ben uitgekomen in Paray-le-Monial…..ik wilde er eigenlijk helemaal niet heen, maar ik kwam daar bij mensen van uit Frankrijk zelf natuurlijk maar later ook uit allerlei landen, die de nieuwe liturgie, de sacramenten gingen vieren, zoals ik ooit gedroomd had dat het zo zou kunnen. Ikzelf werd door de genade geraakt, ik was toen al 28 jaar priester, maar ik werd in de eerste paar dagen dat ik daar was een heel ander mens….En toen ik in Udenhout terugkwam en zondags de Mis deed,kwamen een paar van de jongeren naar me toe: en ze zeiden: wat is er met jou gebeurd…..en  een zekere Mieke, die een paar jaar later vroeg zou sterven zei: och je was eerst ook wel tof, maar nu  lijk je dichter bij de lieve Heer te staan bij wat je doet.
Zo ben ik hier gekomen, dankbaar, dat de bisschop me hierheen vroeg te gaan, en ik trof een jonge collega ,pastoor nu, Johan Goris en we hebben licht mogen aansteken….. Ja, de tijd is moeilijk, maar Jezus zei: Ik ben met jullie tot het uiteinde der wereld, dus wij gaan naar Hem maar Hij blijft hier ons opzoeken en ons in zijn Liefde toestoppen.
Amen